گر آه کشم آن سگ کویم بسر از اهلی شیرازی غزل 686
1. گر آه کشم آن سگ کویم بسر آید
کز آه من سوخته بوی جگر آید
از خاک رهم عشق بر افلاک از اهلی شیرازی غزل 687
1. از خاک رهم عشق بر افلاک برآرد
چون ذره مرا مهر تو از خاک برآرد
آگه از شمع رخش هم عاشقی از اهلی شیرازی غزل 688
1. آگه از شمع رخش هم عاشقی چون من شود
هر کجا در گیرد آتش سوزاو روشن شود
مرا که گبر و مسلمان نظر از اهلی شیرازی غزل 689
1. مرا که گبر و مسلمان نظر پرست شناسد
خوشم که هر کسی ام انچنانکه مست شناسد
سحر چو آه من می پرست میخیزد از اهلی شیرازی غزل 690
1. سحر چو آه من می پرست میخیزد
بهر که میوزد از خواب مست میخیزد
سرا پای تنم هر دم ز موج دیده از اهلی شیرازی غزل 691
1. سرا پای تنم هر دم ز موج دیده تر گردد
بغرقاب غمم زین بحر یارب زود برگردد
چو بهر قتل غیر آن مه به تیغ از اهلی شیرازی غزل 692
1. چو بهر قتل غیر آن مه به تیغ آبگون خیزد
ز غیرت بر سراپای تنم رگهای خون خیزد
صبا چو جعد سر زلف یار من از اهلی شیرازی غزل 693
1. صبا چو جعد سر زلف یار من بگشود
گره ز کار من و روزگار من بگشود
رشک رقیب تا کیم ای بیوفا از اهلی شیرازی غزل 694
1. رشک رقیب تا کیم ای بیوفا کشد
خواهم اجل رقیب ترا یا مرا کشد