گر صد هزار رنج و تعب باغبان از اهلی شیرازی غزل 620
1. گر صد هزار رنج و تعب باغبان برد
گل چون شکفت باد صبا از میان برد
بی تو چو شمع کرده ام گریه از اهلی شیرازی غزل 621
1. بی تو چو شمع کرده ام گریه و خنده کار خود
خنده بروز دل کنم گریه بروزگار خود
جام وصلت بکف کج نظران نتوان از اهلی شیرازی غزل 622
1. جام وصلت بکف کج نظران نتوان دید
چشم خود در کف دست دگران نتوان دید
جز در حرم کوی تو دل خانه از اهلی شیرازی غزل 623
1. جز در حرم کوی تو دل خانه نگیرد
مرغ دل ما انس به بیگانه نگیرد
دو دیده در ره آن مه که کی از اهلی شیرازی غزل 624
1. دو دیده در ره آن مه که کی سواره در آید
کجا بطالع من هرگز این ستاره بر آید
مستی و گر فرشته ز لعل تو از اهلی شیرازی غزل 625
1. مستی و گر فرشته ز لعل تو بو برد
دندان بدین رطب که تو داری فرو برد
حدیث ما و تو هر بوالهوس از اهلی شیرازی غزل 626
1. حدیث ما و تو هر بوالهوس نمیداند
زبان عاشق و معشوق کس نمیداند
هر کس که طاق ابروی او سجده از اهلی شیرازی غزل 627
1. هر کس که طاق ابروی او سجده گه کند
رویش ز قبله گردد اگر روبه مه کند
حسن کس از دلم آن شکل و شمایل از اهلی شیرازی غزل 628
1. حسن کس از دلم آن شکل و شمایل نبرد
مرهم درد توام وصل کس از دل نبرد