دلم از شوق او مصحف چو بهر از اهلی شیرازی غزل 514
1. دلم از شوق او مصحف چو بهر فال بگشاید
برویم مژده وصلش در اقبال بگشاید
گرم چو شمع برد یار سر چه از اهلی شیرازی غزل 515
1. گرم چو شمع برد یار سر چه خواهد شد
بغیر از آن که بمیرم دگر چه خواهد شد
دل کارزوی وصل تو در سینه از اهلی شیرازی غزل 516
1. دل کارزوی وصل تو در سینه او بود
تیغ تو کلید در گنجینه او بود
محرومی ما جز گنه بخت نباشد از اهلی شیرازی غزل 517
1. محرومی ما جز گنه بخت نباشد
ورنی دل کس نیز چنین سخت نباشد
گفتم ار عاشق شوم گاهی غمی از اهلی شیرازی غزل 518
1. گفتم ار عاشق شوم گاهی غمی خواهم کشید
من چه دانستم که بار عالمی خواهم کشید
گفتم که جان قربان کنم آن از اهلی شیرازی غزل 519
1. گفتم که جان قربان کنم آن مه چو مهمان در رسد
جان خود کجا ماند دمی کآن آفت جان در رسد
کلک قضا که صورت ابروی او از اهلی شیرازی غزل 520
1. کلک قضا که صورت ابروی او کشید
مدی ز مشک بر سر آهوی او کشید
دل از غم زار و یارش صحبت از اهلی شیرازی غزل 521
1. دل از غم زار و یارش صحبت اغیار می‌باید
هلاک جان عاشق را همین در کار می‌باید
بر من از دورش به نوبت ساغر از اهلی شیرازی غزل 522
1. بر من از دورش به نوبت ساغر می می‌رسد
نوبت ما یارب از دور فلک کی می‌رسد