جمعی که دل بهرزه پریشان از اهلی شیرازی غزل 449
1. جمعی که دل بهرزه پریشان نکرده اند
هرگز نظر بعالم ویران نکرده اند
یاران چه شد که پرسش یاری از اهلی شیرازی غزل 450
1. یاران چه شد که پرسش یاری نمیکند
بر دردمند خویش گذاری نمیکنند
بسکه از گرم اختلاطی گلرخان از اهلی شیرازی غزل 451
1. بسکه از گرم اختلاطی گلرخان آتش وشند
عاشقان تا دیده اند این قوم را در آتشند
گر قسمن ما شد ز ازل غم چه از اهلی شیرازی غزل 452
1. گر قسمن ما شد ز ازل غم چه توان کرد؟
وین دردی غم گر نرسد هم چه توان کرد؟
خوبان دل گرم و نفس سرد چه از اهلی شیرازی غزل 453
1. خوبان دل گرم و نفس سرد چه دانند؟
باروی چو گل قدر رخ زرد چه دانند؟
در چنگ غمت سخت اسیرم چه از اهلی شیرازی غزل 454
1. در چنگ غمت سخت اسیرم چه توان کرد؟
راضی بهلاکم چه نمیرم چه توان کرد؟
هرکه مست تو نشد جام شرابش از اهلی شیرازی غزل 455
1. هرکه مست تو نشد جام شرابش ندهند
بخدا گر همه خضرست که آبش ندهند
زاهد، مرا که بیدل و دین از اهلی شیرازی غزل 456
1. زاهد، مرا که بیدل و دین آفریده اند
عیبم چه میکنی که چنین آفریده اند
تو آفتابی و شوق تو ناتوانم از اهلی شیرازی غزل 457
1. تو آفتابی و شوق تو ناتوانم کرد
نمیرسد بتو دستم چه میتوانم کرد