گاهم دو آهوی تو سگ خویش از اهلی شیرازی غزل 431
1. گاهم دو آهوی تو سگ خویش خوانده‌اند
گاهم به سنگ تفرقه از پیش رانده‌اند
نامه شوق ترا تا بکبوتر از اهلی شیرازی غزل 432
1. نامه شوق ترا تا بکبوتر ندهند
مرغ را ره بسر کوی تو دلبر ندهند
خوبان که نیش بر جگر ریش از اهلی شیرازی غزل 433
1. خوبان که نیش بر جگر ریش می‌زنند
نوشی نمی‌دهند چرا نیش می‌زنند
امروز دل از آینه جان نظرت از اهلی شیرازی غزل 434
1. امروز دل از آینه جان نظرت کرد
عاشق نظر امروز بچشم دگرت کرد
تا دل سر زلف یار گم کرد از اهلی شیرازی غزل 435
1. تا دل سر زلف یار گم کرد
سر رشته اختیار گم کرد
گر سگان تو انیس من محزون از اهلی شیرازی غزل 436
1. گر سگان تو انیس من محزون شده اند
آهوانند که همصحبت مجنون شده اند
هرچند آهنین دل ما ناز بیش از اهلی شیرازی غزل 437
1. هرچند آهنین دل ما ناز بیش کرد
آهن ربای همت ما کار خویش کرد
هردل که جز خیال تو در وی از اهلی شیرازی غزل 438
1. هردل که جز خیال تو در وی مقام کرد
خلوتسرای خاص ترا وقف عام کرد
تا جهان بوده است با نیکان از اهلی شیرازی غزل 439
1. تا جهان بوده است با نیکان بدان در کینه‌اند
میگساران را حسودان دشمن دیرینه‌اند