خورشید اوج عزت خوبان ماه از اهلی شیرازی غزل 440
1. خورشید اوج عزت خوبان ماه رویند
معراج خاکساران این بس که خاک کویند
من اگر حسرت روی تو چنین از اهلی شیرازی غزل 441
1. من اگر حسرت روی تو چنین خواهم برد
حسرت روی زمین زیر زمین خواهم برد
یار شد مست و دل ما بفغان از اهلی شیرازی غزل 442
1. یار شد مست و دل ما بفغان باز آورد
گریه بد مستی ماهم بمیان باز آورد
گرچه در پای تو ای شمع بسی از اهلی شیرازی غزل 443
1. گرچه در پای تو ای شمع بسی سوخته‌اند
همه این سوختگی‌ها ز من آموخته‌اند
گر حسن و دلبری بتو مهپاره از اهلی شیرازی غزل 444
1. گر حسن و دلبری بتو مهپاره داده اند
چشمی بماهم از پی نظاره داده اند
وصلش نماند و تلخی زهر فراق از اهلی شیرازی غزل 445
1. وصلش نماند و تلخی زهر فراق ماند
وان چاشنی چو شیره جان در مذاق ماند
در عرق شد چو رخش ز آتش می از اهلی شیرازی غزل 446
1. در عرق شد چو رخش ز آتش می تابی خورد
وه که زان روی عرقناک دلم آبی خورد
کار ما عشق است و مارا بهر از اهلی شیرازی غزل 447
1. کار ما عشق است و مارا بهر آن آورده اند
هر کسی را بهر کاری در جهان آورده اند
بجای آب حیاتم شکر لبی دادند از اهلی شیرازی غزل 448
1. بجای آب حیاتم شکر لبی دادند
حیات خضر بهر کس ز مشربی دادند