خلق از سگت نه از بد دشمن از اهلی شیرازی غزل 423
1. خلق از سگت نه از بد دشمن فغان کنند
دشمن چه سگ بود گله از دوستان کنند
خوبان همه محبوب دل و آفت از اهلی شیرازی غزل 424
1. خوبان همه محبوب دل و آفت جانند
هرچند که من وصف کنم بهتر از آنند
خرم دلی که ره بسر کار خویش از اهلی شیرازی غزل 425
1. خرم دلی که ره بسر کار خویش برد
گوی مراد تا بتوانست پیش برد
چشم ز گریه خانه مردم پر از اهلی شیرازی غزل 426
1. چشم ز گریه خانه مردم پر آب کرد
طوفان اشک من همه عالم خراب کرد
چو خستگان ز درد دل گشاد از اهلی شیرازی غزل 427
1. چو خستگان ز درد دل گشاد می‌یابند
ز نامرادی از این در مراد می‌یابند
سوز حدیث شمع زبان را خبر از اهلی شیرازی غزل 428
1. سوز حدیث شمع زبان را خبر نکرد
حرف سر زبان بدل کی اثر نکرد
لعلت بخنده هرچه دلم از از اهلی شیرازی غزل 429
1. لعلت بخنده هرچه دلم از تو خواست کرد
صد وعده دروغ بیک خنده راست کرد
شاهان اگر بصحبت رندان از اهلی شیرازی غزل 430
1. شاهان اگر بصحبت رندان نظر کنند
شاید که نازو سروری از سر بدر کنند