آنکس طلبد کعبه که بیگانه از اهلی شیرازی غزل 397
1. آنکس طلبد کعبه که بیگانه عشق است
گر عاشق و مستی همه جا خانه عشق است
می خور که فکر عالم پر غم از اهلی شیرازی غزل 398
1. می خور که فکر عالم پر غم نباشدت
عالم خوش است اگر غم عالم نباشدت
از جلوه محبت خورشید حسن از اهلی شیرازی غزل 399
1. از جلوه محبت خورشید حسن دوست
هر ذره را تصور آن کافتاب اوست
باورم ناید که شد در پوست از اهلی شیرازی غزل 400
1. باورم ناید که شد در پوست مجنون سوی دوست
عاشق اندر پوست کی گنجد که بیند روی دوست
هر کس که پا نهاد بکویت ز از اهلی شیرازی غزل 401
1. هر کس که پا نهاد بکویت ز دست رفت
هشیار و عاقل آمد و مجنون و مست رفت
ناصح چو دل نماند نصیحت از اهلی شیرازی غزل 402
1. ناصح چو دل نماند نصیحت چه فایده
پندم مده به هرزه که تیرم ز شست رفت
داغ دلم آن نیست که بامن از اهلی شیرازی غزل 403
1. داغ دلم آن نیست که بامن سخنت نیست
این داغ دلم سوخت که پروای منت نیست
آنشمع که حسنش دل ارباب از اهلی شیرازی غزل 404
1. آنشمع که حسنش دل ارباب وفا سوخت
در هرکه زد آتش رخ او جان مرا سوخت
شمعی که ز سوز دل گرمش خبری از اهلی شیرازی غزل 405
1. شمعی که ز سوز دل گرمش خبری هست
زان است که با عاشق خویشش نظری هست