زاهد بره کعبه رود کاین از اهلی شیرازی غزل 307
1. زاهد بره کعبه رود کاین ره دین است
خوش میرود اما ره مقصود نه این است
ای که می‌پرسی که با دل هم‌سخن از اهلی شیرازی غزل 308
1. ای که می‌پرسی که با دل هم‌سخن در خانه کیست
طوطی حیران چه می‌داند که در آیینه کیست
عندلیب از حسن گل افروختن از اهلی شیرازی غزل 309
1. عندلیب از حسن گل افروختن داند که چیست
هرکه با شمعی در افتد سوختن داند که چیست
خوشا کسی که به کوی تو بخت از اهلی شیرازی غزل 310
1. خوشا کسی که به کوی تو بخت همدم اوست
سفال درد سگان تو ساغر جم اوست
با یکدم وصلت غم عالم نتوان از اهلی شیرازی غزل 311
1. با یکدم وصلت غم عالم نتوان گفت
صد ساله سخن باتو بیکدم نتوان گفت
عتاب و ناز تو با من ز غایت از اهلی شیرازی غزل 312
1. عتاب و ناز تو با من ز غایت خوبی است
که قهر و خشم بتان شیوه های محبوبیست
کسی که حق حریفان مهربان از اهلی شیرازی غزل 313
1. کسی که حق حریفان مهربان نشناخت
سزاست گر جگرش جور ناکسان خون ساخت
گر به کوثر نظر ز نیکو عملی از اهلی شیرازی غزل 314
1. گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است
چشم ما بر کرم ساقی و بخش ازلی است
هرگز بوفا چشم خوشت جانب از اهلی شیرازی غزل 315
1. هرگز بوفا چشم خوشت جانب من نیست
میلت بمن سوخته یک چشم زدن نیست