گاه گاهم خانه از برق وصالش از اهلی شیرازی غزل 288
1. گاه گاهم خانه از برق وصالش روشن است
لیک تابروی نظر میافکنم در رفتن است
ای سبز تلخ این نگه جان گداز از اهلی شیرازی غزل 289
1. ای سبز تلخ این نگه جان گداز چیست
مردم ز زهر چشم تو این خشم و ناز چیست
سراپا شمع از آن نورست کز از اهلی شیرازی غزل 290
1. سراپا شمع از آن نورست کز آلودگی دور است
اگر سوزد چنین پروانه هم نور علی نور است
خوش نیست بی تو ساقی گر بزم از اهلی شیرازی غزل 291
1. خوش نیست بی تو ساقی گر بزم خلد باقی است
از صحبت دو عالم مقصود روی ساقی است
نقد گنج کعبه جایش جز دل از اهلی شیرازی غزل 292
1. نقد گنج کعبه جایش جز دل ویرانه نیست
حلقه بر در گو مزن زاهد که کس در خانه نیست
هزار شکر که مارا سر شکایت از اهلی شیرازی غزل 293
1. هزار شکر که مارا سر شکایت نیست
وگرنه قصه جور تو را نهایت نیست
هرکه برخاست ز سودای تو از اهلی شیرازی غزل 294
1. هرکه برخاست ز سودای تو بر جا ننشست
تا نیفکند بپای تو سر از پا ننشست
غیر سوز و گریه کار عاشق از اهلی شیرازی غزل 295
1. غیر سوز و گریه کار عاشق درمانده چیست
ای گل رعنا ترا بر گریه ما خنده چیست
صدهزاران چشم اگر بر روی از اهلی شیرازی غزل 296
1. صدهزاران چشم اگر بر روی یوسف ناظر است
از خریداران به یک دیدن محبت ظاهر است