پیش سرمستان عشقت گلشن از اهلی شیرازی غزل 297
1. پیش سرمستان عشقت گلشن و گلخن یکیست
دار منصور و درخت وادی ایمن یکیست
جان من مسکین که گرفتار از اهلی شیرازی غزل 298
1. جان من مسکین که گرفتار غم اوست
موقوف بیک گوشه چشم کرم اوست
گر صد هزار سال وصالت میسر از اهلی شیرازی غزل 299
1. گر صد هزار سال وصالت میسر است
یالله اگر بیک شب هجران برابرست
لعل او کز برگ گل رنگین تر از اهلی شیرازی غزل 300
1. لعل او کز برگ گل رنگین تر و نازکترست
جان شیرین است و از جان هم بسی شیرین ترست
سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست از اهلی شیرازی غزل 301
1. سر رشته غم دل چون شمع جانگدازست
کوته کنم حکایت کاین قصه بس درازست
دل جگر سوخته از جان سیه از اهلی شیرازی غزل 302
1. دل جگر سوخته از جان سیه بخت من است
جان هم آغشته بخون از دل جان سخت من است
سرمه ره دردیده زان دارد از اهلی شیرازی غزل 303
1. سرمه ره دردیده زان دارد که خاک پای اوست
هرکه را باشد ادب درچشم مردم جای اوست
بی داغ عشق یکرگ من چون چراغ از اهلی شیرازی غزل 304
1. بی داغ عشق یکرگ من چون چراغ نیست
داغی نهاده ام که دگر جای داغ نیست
ای لعبتی که مثل تو کس در از اهلی شیرازی غزل 305
1. ای لعبتی که مثل تو کس در زمانه نیست
خوشتر ز صورت تو درین کارخانه نیست
در زیر زلف روی تو چون گل از اهلی شیرازی غزل 306
1. در زیر زلف روی تو چون گل شکفته است
گل بین که زیر سایه سنبل شکفته است