ای پری وش نمک حسن تو رشک از اهلی شیرازی غزل 189
1. ای پری وش نمک حسن تو رشک ملک است
حسن لیلی صفتان چاشنیی زین نمک است
مرا که جان پی قربان شدن از اهلی شیرازی غزل 190
1. مرا که جان پی قربان شدن بود پیشت
تو خواهی ام کش و خواهی رقیب بد کیشت
ای سرو روان خاک شوم در ته از اهلی شیرازی غزل 191
1. ای سرو روان خاک شوم در ته پایت
جان من و جان همه عالم به فدایت
محبوب من چه حاجت گفتن بود از اهلی شیرازی غزل 192
1. محبوب من چه حاجت گفتن بود که کیست
چون آفتاب بر همه روشن بود که کیست
کور شد از غم رقیب کان پری از اهلی شیرازی غزل 193
1. کور شد از غم رقیب کان پری از بام ماست
کوری چشم رقیب روشنی چشم ماست
جز داغ دلم چراغ شب نیست از اهلی شیرازی غزل 194
1. جز داغ دلم چراغ شب نیست
وز طالع تیره این عجب نیست
در دل و جان از آن مژه قصد از اهلی شیرازی غزل 195
1. در دل و جان از آن مژه قصد تو راه کردن است
کشت مرا نگاه تو این چه نگاه کردن است
دل را نمک از گریه گرم است از اهلی شیرازی غزل 196
1. دل را نمک از گریه گرم است شکی نیست
بی چاشنی گریه کبابش نمکی نیست
دل کباب ز خوناب دیده بد از اهلی شیرازی غزل 197
1. دل کباب ز خوناب دیده بد نام است
بسوختیم و هنوز از تو کار ما خام است