دلش رمیده شد آهو ز چین از اهلی شیرازی غزل 1211
1. دلش رمیده شد آهو ز چین کاکل او
نهاده رو ببیابان ببوی سنبل او
همچو رخسار تو در عالم از اهلی شیرازی غزل 1212
1. همچو رخسار تو در عالم گلی بیخار کو
همچو قدت سرونازی نازنین رفتار کو
گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از اهلی شیرازی غزل 1213
1. گرچه به تیغ جفا سینه فکارم از او
تا نرود سر ز دست دست ندارم از او
بسوخت جان مرا اشتیاق از اهلی شیرازی غزل 1214
1. بسوخت جان مرا اشتیاق خدمت تو
چه کرده ام که جدا مانده ام ز صحبت تو
ای دلم چون پسته از شور از اهلی شیرازی غزل 1215
1. ای دلم چون پسته از شور نمک بریان تو
سوخت مغز استخوانم پسته خندان تو
هرگز دلم ملول نگشت از از اهلی شیرازی غزل 1216
1. هرگز دلم ملول نگشت از جفای او
تا زنده ام خوشم چو بمیرم فدای او
از کفر و دین بری شده ام از اهلی شیرازی غزل 1217
1. از کفر و دین بری شده ام از برای تو
دنیا و آخرت همه کردم فدای تو
بنمای آتشین رخ و مست شراب از اهلی شیرازی غزل 1218
1. بنمای آتشین رخ و مست شراب شو
ماییم و پاره جگری گو کباب شو
بوفای او که گرم کشد نکنم از اهلی شیرازی غزل 1219
1. بوفای او که گرم کشد نکنم فغان ز جفای او
ز هلاک من چه زیان فتد من و صد چو من بفدای او
تو آب خضری و ما تشنه عاشقان از اهلی شیرازی غزل 1220
1. تو آب خضری و ما تشنه عاشقان از تو
بیا بیا که صبوری نمی توان از تو