هرچند که دیدم همه جور از اهلی شیرازی غزل 1202
1. هرچند که دیدم همه جور و ستم از تو
بازآ که گناه از من و لطف و کرم از تو
ای خلق جهانی همه مست طرب از اهلی شیرازی غزل 1203
1. ای خلق جهانی همه مست طرب از تو
هیچ از غم ما یاد نداری عجب از تو
خورشیدوار هرکه دلش سوخت از اهلی شیرازی غزل 1204
1. خورشیدوار هرکه دلش سوخت داغ او
عالم فروز تا به ابد شد چراغ او
مرغ دلم که کشته شد از چشم از اهلی شیرازی غزل 1205
1. مرغ دلم که کشته شد از چشم مست تو
در خون و خاک چند بغلطد ز دست تو
سایم همه شب روی خود بر از اهلی شیرازی غزل 1206
1. سایم همه شب روی خود بر خاک دور از روی تو
باشد شبی ای سیمتن آسایم از پهلوی تو
از بسکه نازک است چو گل از اهلی شیرازی غزل 1207
1. از بسکه نازک است چو گل طبع و خوی تو
خورشید ذره ذره درآید بکوی تو
صیدم نکرد غنچه لبی جز از اهلی شیرازی غزل 1208
1. صیدم نکرد غنچه لبی جز بگفتگو
من مرغ زیرکم ندهم دل برنگ و بو
غم نیست کز زهر بلا تلخی از اهلی شیرازی غزل 1209
1. غم نیست کز زهر بلا تلخی کشد مسکین تو
تریاک صد تلخی بود یک خنده شیرین تو
نازکتر از گل است بسی طبع از اهلی شیرازی غزل 1210
1. نازکتر از گل است بسی طبع و خوی تو
آواز چون بلند کند کس بروی تو