ایدل به غم بساز و وصالش از اهلی شیرازی غزل 1186
1. ایدل به غم بساز و وصالش طلب مکن
ترک مراد خود کن و ترک ادب مکن
سوختم چون لاله چشمی بر از اهلی شیرازی غزل 1187
1. سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن
یا برآر از خاک یا یکباره در خاکم فکن
درد از طبیب گرچه نهفتن از اهلی شیرازی غزل 1188
1. درد از طبیب گرچه نهفتن نمی توان
درد دلی مراست که گفتن نمی توان
من اگر شکسته عهدم تو وفای از اهلی شیرازی غزل 1189
1. من اگر شکسته عهدم تو وفای خود نگه کن
به خطای من چه بینی به عطای خود نگه کن
نپرسد جز وفا چیزی خدا از اهلی شیرازی غزل 1190
1. نپرسد جز وفا چیزی خدا روز جزا از من
مپرس از بیوفایی کان نمیپرسد خدا از من
به اعتقاد وفا بر کس اعتماد از اهلی شیرازی غزل 1191
1. به اعتقاد وفا بر کس اعتماد مکن
گر اعتماد کنی هم باعتقاد مکن
کی مدعی نهد سر در سجده از اهلی شیرازی غزل 1192
1. کی مدعی نهد سر در سجده نکویان
از دیو بر نیاید کار فرشته خویان
بیا ای عشق جان‌سوز آتشم از اهلی شیرازی غزل 1193
1. بیا ای عشق جان‌سوز آتشم در جان محزون زن
بیا ای آتشین آه و علم بر بام گردون زن