میخواست شب که داغ نهد از اهلی شیرازی غزل 1138
1. میخواست شب که داغ نهد دلستان من
میساخت او فتیله و میسوخت جان من
خوش است زیر سر آن خشت آستان از اهلی شیرازی غزل 1139
1. خوش است زیر سر آن خشت آستان دیدن
ولی گرانی سر کی بر آن توان دیدن
گر نه کافر بچه یی آتش دل از اهلی شیرازی غزل 1140
1. گر نه کافر بچه یی آتش دل تیز مکن
کعبه بر هم مزن آتشکده انگیز مکن
آن نخل قد و لعل لب چون رطبش از اهلی شیرازی غزل 1141
1. آن نخل قد و لعل لب چون رطبش بین
وان چاشنی خنده شیرین لبش بین
شبی با نامرادان باش و از اهلی شیرازی غزل 1142
1. شبی با نامرادان باش و ترک خود مرادی کن
درآ چون آفتاب از در شب و تا روز شادی کن
گر شوم خاک ره و سبزه دمد از اهلی شیرازی غزل 1143
1. گر شوم خاک ره و سبزه دمد از گل من
حسرت سبزه خطت نرود از دل من
گر با تو نیم دولتم ایشوخ از اهلی شیرازی غزل 1144
1. گر با تو نیم دولتم ایشوخ بس است این
کز دور مرا بینی و گویی چه کس است این
زخم پنهان بردل عاشق تو از اهلی شیرازی غزل 1145
1. زخم پنهان بردل عاشق تو میدانی زدن
هر کمان ابرو نداند تیر پنهانی زدن
وه که بازار کف عنان دل از اهلی شیرازی غزل 1146
1. وه که بازار کف عنان دل برون خواهد شدن
دل که بود آسوده دیگر غرق خون خواهد شدن