سگ توییم و بر آن در شکسته از اهلی شیرازی غزل 1120
1. سگ توییم و بر آن در شکسته حال خوشیم
سبوی بخت شکستیم و باسفال خوشیم
1. سگ توییم و بر آن در شکسته حال خوشیم
سبوی بخت شکستیم و باسفال خوشیم
1. از جهان چون لاله داغت ایسهی قد میبریم
از ازل آورده ایم این داغ و با خود میبریم
1. ایهمه آرزوی تو فکر من و خیال هم
چند بر آرزو زیم آرزوی محال هم
1. من دردمند و ناتوان او سرکش و خونخواره هم
حالم خراب از جور او کار دل بیچاره هم
1. ما پیش تیغ سر به ارادت نهادهایم
قربانی توایم و بدین کار زادهایم
1. چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم
چون سگان ریش کهن را بزبان تازه کنم
1. بگذر ز آب خضر و دم از جام جم مزن
اینها حکایتی است قدح نوش و دم مزن
1. اگرچه رسم بود دل بدلستان دادن
بدست دل نتوان بیش ازین عنان دادن
1. ایکه دین و دلم ایثار تو خواهد بودن
یار من شو که خدا یار تو خواهد بودن