من سوخته داغ درون پرور از اهلی شیرازی غزل 1092
1. من سوخته داغ درون پرور عشقم
گر کعبه شوم حلقه بگوش در عشقم
1. من سوخته داغ درون پرور عشقم
گر کعبه شوم حلقه بگوش در عشقم
1. ساقی بیا که دست ارادت بهم دهیم
باشد که دست محنت ایام خم دهیم
1. از بسکه پیش روی بتان سجدها کنم
شرم آیدم که روی دعا با خدا کنم
1. همدمان رفتند و من از همرهان وامانده ام
میرم از این غم که بی یاران چرا من زنده ام
1. در کمال است جمال تو که ما می طلبیم
این زمان فرصت وصلت ز خدا می طلبیم
1. مگو که سر بگریبان نشسته غمناکم
که مست بوی محبت ز سینه چاکم
1. گیریم که خود خار بلا اینهمه کشتیم
سر رشته تقدیر بتدبیر نوشتیم
1. خوش آنکه همنفس یار خویشتن بودم
رفیق و همدم و همراز و همسخن بودم
1. نه کس ز بهر تو یارم نه یار کس من هم
نه دوست غیر تو دارم کسی نه دشمن هم
1. مشنو که از تو سلسله مو در شکایتیم
دیوانه ایم و با دل خود در حکایتیم
1. زان مرهم دل غیر دل ریش ندیدیم
هرچند که دیدیم ازین پیش ندیدیم