من از اول ترا خورشید عالم از اهلی شیرازی غزل 1084
1. من از اول ترا خورشید عالم سوز میدیدم
همه امروز می بینند و من آنروز میدیدم
می بده کز غم دنیا دمی آسوده از اهلی شیرازی غزل 1085
1. می بده کز غم دنیا دمی آسوده شویم
کار دنیاست مبادا که دل آلوده شویم
تا یافته ام وصل تو در کینه از اهلی شیرازی غزل 1086
1. تا یافته ام وصل تو در کینه خویشم
مشتاق همان حسرت دیرینه خویشم
مه من که هرگز گزندت نه از اهلی شیرازی غزل 1087
1. مه من که هرگز گزندت نه بینم
فراق توام سوخت چندت نه بینم
ز خونم سیر کی گردد که با از اهلی شیرازی غزل 1088
1. ز خونم سیر کی گردد که با لعلش نظر دارم
ز چشمم می‌کشد تا قطره‌ای خون در جگر دارم
هرچند که از یار جز آزار از اهلی شیرازی غزل 1089
1. هرچند که از یار جز آزار ندیدم
هرچند که دیدم به از یار ندیدیم
من از صفای درون گر ز خود از اهلی شیرازی غزل 1090
1. من از صفای درون گر ز خود برون آیم
چو آب دیده توان کز درت درون آیم
در چاره مرهم بدل پاره از اهلی شیرازی غزل 1091
1. در چاره مرهم بدل پاره بماندم
از چاره گری بود که بیچاره بماندم