شبهای هجر اگر چه دل ریش از اهلی شیرازی غزل 1055
1. شبهای هجر اگر چه دل ریش سوزدم
روز وصال باز جگر بیش سوزدم
1. شبهای هجر اگر چه دل ریش سوزدم
روز وصال باز جگر بیش سوزدم
1. ما از صفای سینه چو آیینه همیم
حاجت بقصه نیست که در سینه همیم
1. چون چشم حسرت از تو بسرو سهی کنیم
آهی کشیم و دل ز کدورت تهی کنیم
1. گمره شدیم بسکه بره مست رفته ایم
یارب تو دست گیر که از دست رفته ایم
1. کشت چون صیدم سگ یار و کشد در خاک هم
وه که کرد از تیغ او محرومم از فتراک هم
1. تا بکی توبه کنیم از می و دردم شکنیم
توبه کردیم که از توبه دگر دم نزنیم
1. روزه بگذشت و هوای می بیغش دارم
از مه عید و شفق نعل در آتش دارم
1. من از گلهای خون دل از آن رخساره تر دارم
که از دست رقیب خار خاری در جگر دارم
1. نگویی در پیت چونعاشقان هرجا نمیگردم
تو چندان عاشقان داری که من پیدا نمیگردم