اسیر در دم و یک همنفس نمی از اهلی شیرازی غزل 1045
1. اسیر در دم و یک همنفس نمی بینم
بدردمندی خود هیچکس نمی بینم
1. اسیر در دم و یک همنفس نمی بینم
بدردمندی خود هیچکس نمی بینم
1. آن عید مشتاقان که من قربان او صد جان کنم
یکبار اگر نامش برم صد بار جان قربان کنم
1. از جور چه دل ملول دارم
گر هم بکشی قبول دارم
1. مردیم ز غم تا بتو محبوب رسیدیم
از خود بگذشتیم و بمطلوب رسیدیم
1. گرچه در رسم ادب از دگران کم نشدیم
تا ندیدیم سگ کوی تو آدم نشدیم
1. از بسکه می وصلت بیرون رود از دستم
روزیکه ترا بینم تا روز دگر مستم
1. دل چو کوه از حسرت لعل تو خونشد چون کنم
سالها باید که این حسرت ز دل بیرون کنم
1. من کز غمت ز دیده می لاله گون خورم
گر بیتو لب بلب جام خون خورم
1. دیوانه عشقم دهن از خنده نبندم
گریند بمن مردم و من برهمه خندم
1. توبه کردم عمری اکنون باده صافی میکنم
عمر ضایع کرده خود را تلافی میکنم