چند از هوس آن لب چون قند از اهلی شیرازی غزل 1028
1. چند از هوس آن لب چون قند بسوزم
گر سوختنی هم شده ام چند بسوزم
سخن نگفته بهم جنگ و ماجرا از اهلی شیرازی غزل 1029
1. سخن نگفته بهم جنگ و ماجرا داریم
عجب حکایت و حرفیست اینکه ما داریم
تا کی خمار محنت آن سیمبر از اهلی شیرازی غزل 1030
1. تا کی خمار محنت آن سیمبر کشم
او می خورد بمردم و من دردسر کشم
منعت از همنفسان چند بصد از اهلی شیرازی غزل 1031
1. منعت از همنفسان چند بصد پند کنم
من که خود دلشده ام منع کسان چند کنم
با چون تو شوخی سرو قد عاشق از اهلی شیرازی غزل 1032
1. با چون تو شوخی سرو قد عاشق کش و طناز هم
گل را نزیبد ناز کی سرو سهی را ناز هم
ز بسکه خار ملامت کشیده از اهلی شیرازی غزل 1033
1. ز بسکه خار ملامت کشیده دامانم
میان خار ملامت چو چشم حیرانم
هست کحل بصر از خاک ره او از اهلی شیرازی غزل 1034
1. هست کحل بصر از خاک ره او هوسم
لیک ترسم که شوم خاک و بگردش نرسم
جان نذر کرده ام که بپایت از اهلی شیرازی غزل 1035
1. جان نذر کرده ام که بپایت فدا کنم
پیش آی تا بنذر خود آخر وفا کنم
دل از آرزو چه خون شد بدعا از اهلی شیرازی غزل 1036
1. دل از آرزو چه خون شد بدعا چه کام خواهم
همه آرزو و کامم ز خدا کدام خواهم
چو بینم هر دمت با غیر از از اهلی شیرازی غزل 1037
1. چو بینم هر دمت با غیر از غیرت خراب افتم
تو دست دیگری گیری و من در اضطراب افتم