چو ماه نوجمال عالم افروزش از اهلی شیرازی غزل 1020
1. چو ماه نوجمال عالم افروزش که می بینم
ز روز دیگر افزون است هر روزش که میبینم
سوختم از نوش وصلت کارزو از اهلی شیرازی غزل 1021
1. سوختم از نوش وصلت کارزو میداشتم
زهر من بود آنچه من تریاک می پنداشتم
از برون چون مگس آلوده از اهلی شیرازی غزل 1022
1. از برون چون مگس آلوده بشهد هوسیم
وز درون با ملک سدره نشین همنفسیم
سرو من، چون سخن از لعل از اهلی شیرازی غزل 1023
1. سرو من، چون سخن از لعل چو قندت گویم
بوسه یی خواهم و ترسم که بلندت گویم
بصبر اگرچه بسی روزها از اهلی شیرازی غزل 1024
1. بصبر اگرچه بسی روزها بسر کردم
دگر ربودیم از دست تا نظر کردم
کاش آنزمان که سوخته میشد از اهلی شیرازی غزل 1025
1. کاش آنزمان که سوخته میشد ستاره ام
میسوخت اول این جگر پاره پاره ام
پیش تو ایطبیب جان بسکه از اهلی شیرازی غزل 1026
1. پیش تو ایطبیب جان بسکه ز خویش میروم
حال نگفته از درت بادل ریش میروم
غیرت عشق کی هلد، کز ستم از اهلی شیرازی غزل 1027
1. غیرت عشق کی هلد، کز ستم تو دم زنم
ورنه بیکدم از غمت هر دو جهان بهم زنم
چند از هوس آن لب چون قند از اهلی شیرازی غزل 1028
1. چند از هوس آن لب چون قند بسوزم
گر سوختنی هم شده ام چند بسوزم