سنگ جفا بقصد دل زار خسته از اهلی شیرازی غزل 1002
1. سنگ جفا بقصد دل زار خسته ام
مفکن که من ز طالع خود دلشکسته ام
با کس سخن مگو که من از غیرت از اهلی شیرازی غزل 1003
1. با کس سخن مگو که من از غیرت آتشم
آهی مباد کز جگر گرم برکشم
هر چند از وصالت ای آفتاب از اهلی شیرازی غزل 1004
1. هر چند از وصالت ای آفتاب دورم
یکذره نیست هرگز در دوستی قصورم
ای جگر از تو پر نمک دیده از اهلی شیرازی غزل 1005
1. ای جگر از تو پر نمک دیده شور بخت هم
چاک شد از تو جیب جان سینه لخت لخت هم
ظَن مبر کز دودِ دل پیشت از اهلی شیرازی غزل 1006
1. ظَن مبر کز دودِ دل پیشت شکایت می‌کنم
با تو از بیداد بخت خو حکایت می‌کنم
نه تاب وصل و نه صبرم کز از اهلی شیرازی غزل 1007
1. نه تاب وصل و نه صبرم کز و کناره کنم
دلم دست بخواهد شدن چه چاره کنم
منم آنکه مست و بیخود ز از اهلی شیرازی غزل 1008
1. منم آنکه مست و بیخود ز غم تو لاله رویم
همه عشق و درد و داغم همه شوق و آرزویم
پیش تو غم دل که نهان بود از اهلی شیرازی غزل 1009
1. پیش تو غم دل که نهان بود نگفتیم
گفتیم صد افسانه و مقصود نگفتیم
تو عیش کن بفراغت که من از اهلی شیرازی غزل 1010
1. تو عیش کن بفراغت که من سپند توام
بسوز آتش دل دفع هر گزند توام