تا کی از گریه گره بر لب فریاد از اهلی شیرازی غزل 984
1. تا کی از گریه گره بر لب فریاد زنم
سوختم چند گره بیهده بر باد زنم
چندان بر آستان خرابات از اهلی شیرازی غزل 985
1. چندان بر آستان خرابات سر نهم
کآخر قدم بمنزل مقصود بر نهم
هر چند که خود دل ببلای تو از اهلی شیرازی غزل 986
1. هر چند که خود دل ببلای تو سپردم
رحمی بکن ای ظالم بد مهر که مردم
خوش آنکه تو بازآیی و من از اهلی شیرازی غزل 987
1. خوش آنکه تو بازآیی و من پای تو بوسم
در سجده فتم خاک قدمهای تو بوسم
چند نالم ز غم و شهر پر آوازه از اهلی شیرازی غزل 988
1. چند نالم ز غم و شهر پر آوازه کنم
چون سگان ریش کهن را بزبان تازه کنم
من که از دور ترا بینم و مدهوش از اهلی شیرازی غزل 989
1. من که از دور ترا بینم و مدهوش شوم
کی بود طاقت آنم که هم آغوش شوم
تا کی بغیر گویی من چشم و از اهلی شیرازی غزل 990
1. تا کی بغیر گویی من چشم و گوش باشم
من هم زبان برآرم تا کی خموش باشم
دل کباب از لعل او چون از از اهلی شیرازی غزل 991
1. دل کباب از لعل او چون از دلش بیرون کنم
همچو آتشپاره یی چسبیده بر دل چون کنم
من لاف تقوی تا بکی در خرمن از اهلی شیرازی غزل 992
1. من لاف تقوی تا بکی در خرمن طاعت زنم
کو برق آتش سوز من کاتش زند در خرمنم
دور از درت به تیغ نه از بهر از اهلی شیرازی غزل 993
1. دور از درت به تیغ نه از بهر جان شدم
اندیشه از ملال تو کردم از آن شدم