آنم که دل بعالم پرغم نمیدهم از اهلی شیرازی غزل 974
1. آنم که دل بعالم پرغم نمیدهم
یکدم فراغ دل به دو عالم نمیدهم
تو شوخ نوجوانی من پیر ناتوانم از اهلی شیرازی غزل 975
1. تو شوخ نوجوانی من پیر ناتوانم
با من تو سر گرانی من بر دلت گرانم
گنجی چو تو در سینه به کونین از اهلی شیرازی غزل 976
1. گنجی چو تو در سینه به کونین چه کارم؟
مستغنی‌ام از هردو جهان من که تو دارم
تو با فراغ خود امروز شاد از اهلی شیرازی غزل 977
1. تو با فراغ خود امروز شاد و فردا هم
مرا ز مهر تو دین شد ز دست و دنیا هم
ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون از اهلی شیرازی غزل 978
1. ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم
دلی چو خانه زنبور پر ز خون دارم
کنون که جامه چو من میدری از اهلی شیرازی غزل 979
1. کنون که جامه چو من میدری که سر مستم
خوش است سینه صفایی اگر دهد دستم
نیستم طاقت که آه داد خواهی از اهلی شیرازی غزل 980
1. نیستم طاقت که آه داد خواهی بشنوم
کآتشم در جان فتد هرگه که آهی بشنوم
دی در رهش چو دیدم بس شرمناک از اهلی شیرازی غزل 981
1. دی در رهش چو دیدم بس شرمناک گشتم
او سرخ شد ز غیرت من خود هلاک گشتم
می ده که بی غبار غمی از جهان از اهلی شیرازی غزل 982
1. می ده که بی غبار غمی از جهان روم
آلوده دل مباد کزین خاکدان روم
یاد من کردی من از بخت این از اهلی شیرازی غزل 983
1. یاد من کردی من از بخت این زیادت یافتم
تا چه نیکی کرده بودم کاین سعادت یافتم