ما فیض دل و فیض الهی همه از اهلی شیرازی غزل 945
1. ما فیض دل و فیض الهی همه داریم
جز بخت دگر هرچه تو خواهی همه داریم
ما تحمل بر جفاهای تو ای از اهلی شیرازی غزل 946
1. ما تحمل بر جفاهای تو ای گل می‌کنیم
گر به خواری هم آن هم تحمل می‌کنیم
ز سنگ دل شکنان دل حزین چرا از اهلی شیرازی غزل 947
1. ز سنگ دل شکنان دل حزین چرا داریم
که سنگ می شکند شیشه یی که ما داریم
با هرگل نورسته که برخاست از اهلی شیرازی غزل 948
1. با هرگل نورسته که برخاست نشستیم
جز داغ جگر طرفی از این باغ نبستیم
غرق خونم که ازین بحر کناری از اهلی شیرازی غزل 949
1. غرق خونم که ازین بحر کناری گیرم
سر بصحرا نهم و دامن خاری گیرم
ما از ازل به عشق تو دیوانه از اهلی شیرازی غزل 950
1. ما از ازل به عشق تو دیوانه زاده‌ایم
پیش از وجود داغ تو بر دل نهاده‌ایم
عالمی گر خون خورند از عشق از اهلی شیرازی غزل 951
1. عالمی گر خون خورند از عشق ما هم می‌خوریم
بخش خود ما نیز خون دل ز عالم می‌خوریم
من از محرومی خود یا زرشک از اهلی شیرازی غزل 952
1. من از محرومی خود یا زرشک محرمان سوزم
ز غمهای تو میرم یا ز طعن بی غمان سوزم
اگر تو جان طلبی جان در آستین از اهلی شیرازی غزل 953
1. اگر تو جان طلبی جان در آستین دارم
وگر سرم سر تسلیم بر زمین دارم
داند دل تو راز من وزان تو از اهلی شیرازی غزل 954
1. داند دل تو راز من وزان تو من هم
چون آینه صاف است چه حاجت بسخن هم
رفتیم برون زین چمن و هیچ از اهلی شیرازی غزل 955
1. رفتیم برون زین چمن و هیچ نگفتیم
ناچیده گلی صد سخن سخت شنفتیم