نبود کسی که نبود بلب تو از اهلی شیرازی غزل 910
1. نبود کسی که نبود بلب تو اشتیاقش
مگر آدمی نباشد؟ که نباشد این مذاقش
چون در کعبه به تقلید گرفتار از اهلی شیرازی غزل 911
1. چون در کعبه به تقلید گرفتار مباش
پشت بر کعبه مکن پشت بدیوار مباش
خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم از اهلی شیرازی غزل 912
1. خوش آن ساعت که آن ساقی نشاننم پیش خود مستش
نهد آن کاسه بر دست من و من بوسه بر دستش
گر فراغت طلبی همنفس رندان از اهلی شیرازی غزل 913
1. گر فراغت طلبی همنفس رندان باش
سر و سامان بهل و بیسر و بیسامان باش
روشنی بخش دلم شد تن غم پرور از اهلی شیرازی غزل 914
1. روشنی بخش دلم شد تن غم پرور خویش
روشنست آینه شمع ز خاکستر خویش
بر مست خود به پیری و عمر از اهلی شیرازی غزل 915
1. بر مست خود به پیری و عمر تبه ببخش
موی سفید بین و بروی سیه ببخش
گر تشنه آب خضری از سر اخلاص از اهلی شیرازی غزل 916
1. گر تشنه آب خضری از سر اخلاص
برخیز و بمیخانه درآ از سر اخلاص
عاشق دم کشتن ز جان آسان از اهلی شیرازی غزل 917
1. عاشق دم کشتن ز جان آسان برآید همچو شمع
بر کرسی دار فنا خندان برآید همچو شمع