در کاروان از ادیب الممالک فراهانی قصیده 92
1. در کاروان نواخت درای آهنگ
شب برکشید پرده نیلی رنگ
...
مرا وزارت از ادیب الممالک فراهانی قصیده 93
1. مرا وزارت عدلیه از نخستین بار
ندید قابل شفقت نخواند لایق کار
...
چو شه به دامن از ادیب الممالک فراهانی قصیده 94
1. چو شه به دامن جادو و جنبل آرد چنگ
همی‌گریزد از او مردمی به صد فرسنگ
...
مرا بخانه از ادیب الممالک فراهانی قصیده 95
1. مرا بخانه درون کودکی بسن دو سال
بود خجسته و فرخ رخ و بدیع جمال
...
که ای سفینه از ادیب الممالک فراهانی قصیده 96
1. که ای سفینه دستت خزینه آمال
که ای صفیحه تیغت صحیفه آجال
...
چو شد بردالعجوز از ادیب الممالک فراهانی قصیده 97
1. چو شد بردالعجوز از چرخ نازل
زمستان دست سردی داشت بر دل
...
از عدل خویش از ادیب الممالک فراهانی قصیده 98
1. از عدل خویش قائمه ای ساخت ذوالجلال
قائم اساس عدل بر آن نامش اعتدال
...
مرا سیر سپهر از ادیب الممالک فراهانی قصیده 99
1. مرا سیر سپهر از روز اول
ز آرام و سکون دارد معطل
...
خدای جل جلاله از ادیب الممالک فراهانی قصیده 100
1. خدای جل جلاله برای اسمعیل
ز باغ خلد فرستاد فدیه سوی خلیل
...
باز بگشود از ادیب الممالک فراهانی قصیده 101
1. باز بگشود صبا دست ستم
زد سر زلف ریاحین برهم
...
ای صبا گر از ادیب الممالک فراهانی قصیده 102
1. ای صبا گر رهت افتاد بر آن گوشه بام
نائب السلطنه را بر زمن خسته پیام
...
چو مرد گیرد از ادیب الممالک فراهانی قصیده 103
1. چو مرد گیرد بعد از رضا ره تسلیم
مسلم است بر او خسروی هفت اقلیم
...