در جلوه چو سرو قدت از ابوالحسن فراهانی رباعی 25
1. در جلوه چو سرو قدت ای یار کجاست
مثل تو گلی در همه گلزار کجاست
با من که ز ناله ام از ابوالحسن فراهانی رباعی 26
1. با من که ز ناله ام فلک برحذر است
هر لحظه سلوک تو به رنگ دگر است
گفتم سفری کنم اگر از ابوالحسن فراهانی رباعی 27
1. گفتم سفری کنم اگر تقدیرست
دلگیری فارس را سفر تدبیر است
صد رخنه به دل هر از ابوالحسن فراهانی رباعی 28
1. صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است
من خوش دل ازین که راحتی در پیش است
دل سیر شد از تو خوب از ابوالحسن فراهانی رباعی 29
1. دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست
بیهوده مرنج از تو نکویی می خواست
امشب که رخش خانه از ابوالحسن فراهانی رباعی 30
1. امشب که رخش خانه فروز من و تست
خوش باش ای دل که وقت سوز من و تست
دانی که چرا نمی از ابوالحسن فراهانی رباعی 31
1. دانی که چرا نمی توان دید ای دوست
ذاتی که اگر تو را وجودیست ازوست
گفتی چشمم از چه از ابوالحسن فراهانی رباعی 32
1. گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست
بشنو اگرت میل جواب است ای دوست
هرچند که من ناکس از ابوالحسن فراهانی رباعی 33
1. هرچند که من ناکس و دونم ای دوست
یک بار ببین که بی تو چونم ای دوست
از دلبر من حدیث از ابوالحسن فراهانی رباعی 34
1. از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست
ورهست دمی بهر فریب چو منی ست
ما را در دل جز آن از ابوالحسن فراهانی رباعی 35
1. ما را در دل جز آن گل رعنا نیست
آن دل که این چنین بود از ما نیست
حاصل از ریش وصیه از ابوالحسن فراهانی رباعی 36
1. حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست
فرقی مابین صعت و خشمت نیست