قطعات ظهیر فاریابی

1 ای حکم تو چون قضاءمبرم آسوده ز اعتراض و تبدیل

2 از طارم سقف همت تو آویخته نه فلک چو قندیل

3 تا حشر بکرده آل عباس در آیت خسرویت تأویل

4 تاریک شده جهان روشن در چشم عدوت میل در میل

1 افتخار جهان جمال الدین ای تو را قول و فعل هر دو جمیل

2 نکته های نهفته در سخنت همچو اسرار غیب در تنزیل

3 از برای ثنای طبع تو چرخ عقد گوهر گشاده از اکلیل

4 وز پی چشم حاسد تو شهاب عمرها تافته به آتش میل

1 پناه ملک جهان تاج بخش روی زمین تویی که نعمت تو هست بر خلایق عام

2 به داغ قهر تو منقاد گشت دیو و پری به طوق حکم تو گردن فراشته دد و دام

3 مزاج سرعت عزم و ثبات حلم تو بود که باد را حرکت داد و خاک را آرام

4 به موضعی که تو بر تخت حکم بنشینی ستاره آنجا معزول گردد از احکام

1 ای ترا گشته کرم ذاتی و احسان لازم بی مقولات تو منطق ندهد داد کلام

2 جنس آن فصل که می رفت به هر نوع که هست اگر از خاصه بود آن عرضی باشد عام

1 شهریارا برای مدحت تو تیغ فکرت همیشه آخته‌ام

2 بر بساط هوات اسب مراد بر رخ روزگار تاخته‌ام

3 گرچه از آرزوی خدمت تو دل و جان را به غم گداخته‌ام

4 ذکر زحمت نمی‌کنم حالی با شراب تهی بساخته‌ام

1 خداوندا درین مدت که من در خدمتت بودم نکردم هیچ تقصیری به خدمت تا توانستم

2 چه مایه رنجها بردم که تا حالم بدانی تو کنون زینست رنج من که می گویی ندانستم؟

1 اِعرِفِ الفرقَ بَینَ دالٍ و ذالٍ وَ هیَ اصلٌ بِالفارسیَةِ مُعظَم

2 کُلُّ ما قبلَهُ سُکُونٌ بِلاواً یٍ فَدالٌ وَ ما بِسواهُ بمُعجَم

1 بزرگوارا من در میان اهل عراق به نعمت تو که محسود همگنان بودم

2 هموم و وحشت غربت بر آن تنعم و ناز که داشتم به وطن اختیار فرمودم

3 چو طبع میل بدین خطه کرد و بود خطا صواب دیدم و با او خلاف ننمودم

4 خرد نصیحت من کرد و من نکردم گوش زمانه پند همی داد و من بنشنودم

1 شنید بنده که فرمانده جهان می گفت که غم مخور تو که تیمار کارتو ببرم

2 ز خوردنیها من خود همین غمی دارم چو زین برآمدم آخر ازین سپس چه خورم

1 خسروا!ابر رحمت تو کجاست تا ز فیضش به فتح باب رسم

2 سایه ای بر سرم فکن به کرم تا ز رفعت بر آفتاب رسم

3 چون من از فاریاب مسکن خویش سوی این مرتفع جناب رسم

4 چشم دارم که با بضاعت فضل از سخای تو در نصاب رسم