قطعات ظهیر فاریابی
1 بزرگوارا سالی زیادت است که من به جام نظم می مدح تو همی نوشم
2 ندیده ام ز تو نانی چنانک بر گویم نیافته ز تو چیزی چنانک در پوشم
3 به مجلسی که ز جودت مرا سئوال کنند نهاد باید ناچار پنبه در گوشم
4 مباش غافل اگر چه من از شمایل خوب حکیم سیرت و نیکو نهاد و خاموشم
1 خدایگانا سالی زیادت است که من به پای حرص به گرد عراق می بدوم
2 به چشم جز اثر عدل تو نمی بینم به گوش جز خبر جود تو نمی شنوم
3 اگر چه تخم ثنای تو کشته ام لیکن به داس غصه شب و روز ریش می دروم
4 قصیده ای دو کنون نظم کرده ام حالی اگر بداست و گر نیک من بدان گروم
1 افتخار زمانه شمس الدین ای چو عنقا نظیر تو معدوم
2 همچو هد هد بر آستانه تو فلک تند چاپلوس خدوم
3 باز اقبالت آشیان کرده همچو نسرَین در میان نجوم
4 مه که در آشیان دولت تو روز دشمن نیم به سیرت بوم
1 تاج بخش جهان سکندر وقت ای سزاوار افسر و دیهیم
2 از گلستان افسرت هر دم به مشام فلک رسیده نسیم
3 تیرت اندر دل پر آتش خصم رفته گستاخ همچو ابراهیم
4 آسمان در محیط همت تو نقطه ای در میان حلقه جیم
1 ای رسیده مواهب تو به من همچو بوی شفا به بیماران
2 گرچه در خورد همت تو نبود رد نکردم چو خویشتن داران
3 پایه ابر برترست از آنک رد توان کرد سوی او باران
1 خداوندا تویی کز روی رفعت سپهرت تخت زیبد،مِهر،گَژزَن
2 گرفت از گلستان لطف و نطقت همه روی زمین گلزار و گلشن
3 جهان را آن عمارت داد عدلت که از سهو و خطا معصوم شد ظن
4 برای کارزار دشمن تو که چرخش خصم باد و طبع دشمن
1 خدایگانا معلوم رای روشن توست خلوص بندگی و شرط نیک خواهی من
2 نه آن کسم که مرا آن محل و مرتبه هست که کار ملک نکو نگردد از تباهی من
3 من آن گدای سخن پیشه ام که وقت مدیح زنند خوش سخنان لاف پادشاهی من
4 به جان مدح توام زنده و ز روی قیاس سجلّ مدح تو را در خورد گواهی من
1 ای چرخ باد پیشه تواضع کنان چو خاک با فکرت چو آتش و طبع چو آب تو
2 اسباب خیر و شر شده در پرده قضا موقوف حکم نافذ و رای صواب تو
3 گردون که پیش همت تو ذره ای ست،نیست جز سایه بان طلعت چون آفتاب تو
4 دانی که مدتی من رنجور خاکسار خو کرده ام به خدمت خاک جناب تو
1 ندانستم که هرگز تا بدین جای به هر کاری مطوق مردکی تو
2 غلط بودم به کار تو درون در خبر داری که احمق مردکی تو
1 ای گسسته قلاده پروین زهره از بهر عقد بازوی تو
2 به نعیم وجود پر کرده هفت کشور شکم به پهلوی تو
3 نیست در نه خزانه افلاک کسوتی کان رسد به زانوی تو
4 دی مگر اندکی تغیر داشت رای صافی و روی نیکوی تو