قطعات ظهیر فاریابی

1 خدایگانا با دست گوهر افشانت همیشه کار زمین وزمان گهر چینی ست

2 اگر به رفعت قدرت فلک به صد درجه فراز خویش نبیند ز خویشتن بینی ست

3 مرا به خلعت زیبا و استر رهوار بزرگ کردی و این از بزرگ آیینی ست

4 هنوز زین و لگامی امید می دارم وگرنه من به چه دانم که استرم زینی ست

1 بزرگوارا دانم که بر خلاف قدر حقیقت است که جز کردگار قادر نیست

2 به حکم آنک بد و نیک هر چ پیش آید مقدّرست به هر حال اگر چ ظاهر نیست

3 به سعی می نشود هیچ گونه روزی بیش ز روی کم خردی گر چه مرد صابر نیست

4 بلی عنایت صاحب که در مصالح خلق ز یک دقیقه به انواع لطف قاصر نیست

1 فرمانده اکابر دنیا بهاءدین دوران جاه و عمر تو را انقراض نیست

2 تا آفتاب دولت تو ارتفاع یافت کار مخالفان تو جز انخفاض نیست

3 از بس که چرخ مدح تو در دیده ها نبشت بر دیده ها بجز ز سواد و بیاض نیست

4 در حل و عقد حبل متین است حکم تو زان همچو رشته قدرش انتقاض نیست

1 خدایگانا آنی که طاق ایوانت ز راه قدر و محل باستاره باشد جفت

2 نماند خصم تو را هیچ مهره در گردون که دست قهر تو آن را به نوک نیزه نسفت

3 ز حال و قصّه من بنده آگهی دانم که پیش رای تو پیداست رازهای نهفت

4 ز روزگار به روزی نشسته ام نه چنانک دگر دو شب به یکی جایگه توانم خفت

1 بُرج‌ها دیدم که از مشرق برآوردند سر جمله در تسبیح و در تهلیل حیّ لایموت

2 چون حمل، چون ثور، چون جوزا و سرطان و اسد سنبله، میزان و عقرب، قوس و جَدی و دلو و حوت

1 ای شبت پر قدرتر از روز عید روز عیدت فرخ و فرخنده باد

2 وی زمین درگهت چون آسمان آسمانت زیر پی افکنده باد

3 سرورا شاها خداوندا لبت سال و ماه و روز و شب پر خنده باد

4 فر یزدان گشته ای ای شهریار فر یزدان بر سرت پاینده باد

1 سپهر فضل و جهان هنر رضی الدین تویی که همت تو هست با فلک همزاد

2 تو آنکسی که ببیند طلیعه حزمت کمین آتش موهوم در دل پولاد

3 به خدمت تو درین چند روز بیتی ده نوشته بودم و احوال خویش داده به یاد

4 مگر به چشم رضا ننگرید رای رفیع که هیچ گونه به تشریف من مثال نداد

1 خدایگان کرام جهان رضی الدین تویی که همت تو هست با فلک همزاد

2 زمانه چون تو کریمی به عهد ندید سپهر چون تو لطیفی به هیچ دور نزاد

3 بخاست ساعقه آنجا که دشمنت بنشست بمرد حادثه آن شب که دولت تو بزاد

4 نسیم لطف تو در باغ دامنی بفشاند دمید نکهت عنبر ز طرّه شمشاد

1 خدایگانا جایی رسیدی از رفعت که چرخ پایه قدر تو درنمی‌یابد

2 ز آفتاب عجب مانده‌ام که می‌تابد مگر ز نور ضمیرت خبر نمی‌یابد؟

3 به درگاه تو مقیم است فتح از آنکه به حق چو درگه تو مقام دگر نمی‌یابد

4 تویی که نصرت دینی و بر مخلاف دین به جز ز تیغ تو دولت ظفر نمی‌یابد

1 پناه ملت اسلام و قطب آل رسول تویی که قدر تو بر آسمان زبون گردد

2 چو از کمان نظر تیر نطق بگشایی دل فحول جهان از نهیب خون گردد

3 اگر کنم به مَثَل در حکاتت تقصیر برین طریق مرا عقل رهنمون گردد

4 کسی که وجه سباحت تمام نشناسد به گرد ساحل بحر محیط چون گردد؟