ولدنامه سلطان ولد

1 آن امانت که گفت در قرآن حاملش شد ز جاهلی انسان

2 آن امان بدان که امر خداست هرکه پذرفت امر را والاست

3 وانکه مهمل گذاشت ماند جهول همچو دیوان رودبسوی سفول

4 آدمی را چو کرد حق مختار قادرش آفرید در همه کار

1 غرضم از کلیم مولاناست آنکه او بی نظیر و بیهمتاست

2 آنکه چون او نبود کس بجهان آنکه بود از جهان همیشه جهان

3 نسبت او باولیای کرام بود همچون خواص را بعوام

4 پیش او جمله همچو طفل بدند بر لطف و صفاش ثقل بدند

1 وان جماعت که منکران بودند منکر قطب آسمان بودند

2 جمله شان جان فشان باستغفار سر نهادند کای خدیو کبار

3 توبه کاریم از آنچه ما کردیم از سر صدق روی آوردیم

4 هر یکی بر درش شده ساجد اشک ریزان ز عشق او واجد

1 نقل صائب شنو از آن سرور در بیان صفات این دو نفر

2 زاهد از ترس گفته من چکنم در میان چنین محن چکنم

3 عارف از عشق گفته او چه کند عجب از بهر من خدا چه تند

4 نظر او بود بسوی خودی که کنم نیک و نگروم ببدی

1 آن شنیدی که قوم بد طالع بر سر بام مسجد جامع

2 در یکی قلعه ‌ ای نشسته بدند گرچه آن قلعه بود سخت بلند

3 گرد قلعه ز هر طرف تاتار آن گره را گرفته بد بحصار

4 بر سر بام نیز قوم از بیم راست کردند منجنیق عظیم

1 همچو کفار در زمان رسول قصد کرده وراز کید و فضول

2 گشته پنهان ز فکرشان در غار با ابوبکر احمد مختار

3 هم مسیح از غم گروه جهود رفته پنهان بسوی چرخ کبود

4 قصد موسی چو کرد هم فرعون غرقه شد چون نبودش از حق عون

1 چند سالی نشست و باز ز عشق رفت با جمع خلق سوی دمشق

2 باز از نو فکند صد غوغا جمله گفته زهی عجب سودا

3 مدتی کرد شور های عجب گفته خلقان که چیست این یارب

4 ما چنین عشق و شور نشنیدیم نی چنین شوق در کسی دیدیم

1 بازگشت از دمشق جانب روم تا رسد در امام خود مأموم

2 شد ولد در رکاب او پویان نز ضرورت ولی ز صدق و زجان

3 شاه گفتش که شو تو نیز سوار بر فلان اسب خنگ خوشرفتار

4 ولدش گفت ای شه شاهان با تو کردن برابری نتوان

1 هست محمود خلق دو جهان خودپرستان مث ا ل آن میران

2 اولیا چون ایاز عاشق حق دائماً از خدا گرفته سبق

3 هستی آدمی بود گوهر هر که آنرا شکست شد سرور

4 خلق رادل نداد بر هستی نیستی را گزیدن و پستی

1 روز و شب در سماع رقصان شد بر زمین همچو چرخ گردان شد

2 بانگ و افغان او بعرش رسید ناله ‌ اش را بزرگ و خرد شنید

3 سیم و زر را بمطربان میداد هرچه بودش ز خان و مان میداد

4 یک نفس بی سماع و رقص نبود روز و شب لحظه ‌ ای نمی آسود