ولدنامه سلطان ولد

1 باز گردو بگو حدیث خضر چون شد از هجر او کلیم کدر

2 جرم ثالث بدان که هر دو بهم نیستیشان فکنده بود بغم

3 جوعشان در سفربجائی بود بهر جنبش نه دست و پائی بود

4 تنگدستی و قلت بیحد کرده شان بد ضعیف و لاغر حد

1 غرضم از کلیم مولاناست آنکه او بی نظیر و بیهمتاست

2 آنکه چون او نبود کس بجهان آنکه بود از جهان همیشه جهان

3 نسبت او باولیای کرام بود همچون خواص را بعوام

4 پیش او جمله همچو طفل بدند بر لطف و صفاش ثقل بدند

1 نزد یزدان چو بود مولانا از همه خاصتر بصدق و صفا

2 گشت راضی که روی بنماید خاص با او بر آن نیفزاید

3 طمع اندر کس دگر نکند مهر باقی ز دل برون فکند

4 غیر او را نجوید اندر دهر گرچه باشد فرید و زبدۀ عصر

1 در شناعت درآمدند همه آن مریدان بیخبر چو رمه

2 گفته باهم که شیخ ما ز چه رو پش ت بر ما کند ز بهر چه او

3 ما همه نامدار ز اصل و نسب از صغر در صلاح و طالب رب

4 بندۀ صادقیم در ره شیخ ما همه عاشقیم در ره شیخ

1 همچو کفار در زمان رسول قصد کرده وراز کید و فضول

2 گشته پنهان ز فکرشان در غار با ابوبکر احمد مختار

3 هم مسیح از غم گروه جهود رفته پنهان بسوی چرخ کبود

4 قصد موسی چو کرد هم فرعون غرقه شد چون نبودش از حق عون

1 آن شنیدی که قوم بد طالع بر سر بام مسجد جامع

2 در یکی قلعه ‌ ای نشسته بدند گرچه آن قلعه بود سخت بلند

3 گرد قلعه ز هر طرف تاتار آن گره را گرفته بد بحصار

4 بر سر بام نیز قوم از بیم راست کردند منجنیق عظیم

1 باز کردیم از این حدیث دراز قصۀ شمس دین کنیم آغاز

2 چون غلوشان بر او ز حد بگذشت دشمنیشان ز حد و عد بگذشت

3 شمس تبریز رفت سوی دمشق تا شود پر دمشق و شام ز عشق

4 و ارهید از چنین خسان مرید جان خود را ز مکرشان بخرید

1 بود شه را عنایتی بولد در نهان اندرون برون از حد

2 خواند او را و گفت روتورسول از برم پیش آن شه مقبول

3 ببر این سیم را بپایش ریز گویش از من که ای شه تبریز

4 آن مریدان که جرمها کردند زانچه کردند جمله واخوردند

1 بازگشت از دمشق جانب روم تا رسد در امام خود مأموم

2 شد ولد در رکاب او پویان نز ضرورت ولی ز صدق و زجان

3 شاه گفتش که شو تو نیز سوار بر فلان اسب خنگ خوشرفتار

4 ولدش گفت ای شه شاهان با تو کردن برابری نتوان

1 وان جماعت که منکران بودند منکر قطب آسمان بودند

2 جمله شان جان فشان باستغفار سر نهادند کای خدیو کبار

3 توبه کاریم از آنچه ما کردیم از سر صدق روی آوردیم

4 هر یکی بر درش شده ساجد اشک ریزان ز عشق او واجد