غم بدل های مشوش از واعظ قزوینی دیوان اشعار 241
1. غم بدل های مشوش چه تواند کردن؟
درد با جان بلاکش چه تواند کردن؟
از تو ای حادثه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 242
1. از تو ای حادثه ارباب فنا را چه زیان؟
برق با خرمن آتش چه تواند کردن؟!
ای تاجر قلمرو از واعظ قزوینی دیوان اشعار 243
1. ای تاجر قلمرو هستی، نبسته بار
از چشم خفته خیمه بدشت عدم مزن
ز لطف حق شمر با از واعظ قزوینی دیوان اشعار 244
1. ز لطف حق شمر با خویشتن احساس مردم را
اگر ریزش کند ابر، ای گلستان شکر دریا کن
قامت از پیری از واعظ قزوینی دیوان اشعار 245
1. قامت از پیری چو خم شد، دل ازین ویران بکن
بر تو چون این تیغ کج شد راست، دل از جا بکن
ای آنکه محو خویش از واعظ قزوینی دیوان اشعار 246
1. ای آنکه محو خویش در آیینه گشته‌ای
ما هم نه‌ایم بی‌تو، به ما هم نگاه کن
نگردد مرد کامل از واعظ قزوینی دیوان اشعار 247
1. نگردد مرد کامل تا نیاید از وطن بیرون
نفس کی حرف گرد تا نیاید از دهن بیرون؟!
چو افروزد رخش، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 248
1. چو افروزد رخش، سوزد دل و دین
چو در پا شد لبش، برخیز و بر چین
تا نگردد کشته از واعظ قزوینی دیوان اشعار 249
1. تا نگردد کشته تیغش پس از من دیگری
گرمی خونم گرفت آب از دم شمشیر او
دلم مجنون و، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 250
1. دلم مجنون و، لیلی آن نگاه عشوه ساز او
طناب خیمه لیلی است مژگان دراز او
برد از من تاب، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 251
1. برد از من تاب، تاب سنبل گیسوی او
طاقتم شد طاق، از طاق خم ابروی او!
بر نمیدارد شکن، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 252
1. بر نمیدارد شکن، دست از سر گیسوی او
بر نمیگیرد عرق، چشم از رخ نیکوی او