صفحه هر برگ این گلشن بود رویی بتو از واعظ قزوینی دیوان اشعار 253
1. صفحه هر برگ این گلشن بود رویی بتو
جنبش هر نو نهال ایمای ابرویی بتو
منعم بیا جهان را قسمت کنیم باهم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 254
1. منعم بیا جهان را قسمت کنیم باهم
خرجی زمال از ما، دخلش تمام از تو
بلبل از گل چند؟ ز آن رخسار زیبا هم بگو! از واعظ قزوینی دیوان اشعار 255
1. بلبل از گل چند؟ ز آن رخسار زیبا هم بگو!
قمری، از سرو است بس! ز آن قد رعنا هم بگو!!
تو ز من یک جان گرفتی، من ز تو چندین نگاه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 256
1. تو ز من یک جان گرفتی، من ز تو چندین نگاه
هرکجا از خویشتن می‌گویی، از ما هم بگو!
چون نگردد حال بر مفلس ز شرم قرض خواه؟ از واعظ قزوینی دیوان اشعار 257
1. چون نگردد حال بر مفلس ز شرم قرض خواه؟
میرود از دیدن خورشید رنگ از روی ماه!
ای از خودی و هستی، بر خویش دل نهاده از واعظ قزوینی دیوان اشعار 258
1. ای از خودی و هستی، بر خویش دل نهاده
وز بیخودی و مستی خود را به باد داده
ته ته پری رخانند، جا کرده در ته خاک از واعظ قزوینی دیوان اشعار 259
1. ته ته پری رخانند، جا کرده در ته خاک
قد قد سهی قدانند، بر روی هم فتاده
از اینکه دربه‌دری، پیش دوست جای نداری! از واعظ قزوینی دیوان اشعار 260
1. از اینکه دربه‌دری، پیش دوست جای نداری!
ز خلق می‌طلبی نان، مگر خدای نداری؟!
کیست عارف؟ آنکه نشناسد به جز حق دیگری از واعظ قزوینی دیوان اشعار 261
1. کیست عارف؟ آنکه نشناسد به جز حق دیگری
پای تا سر، پشت پا؛ سر تا به پا، ترک سری!
برای یک لب نان دربدر چه میگردی؟ از واعظ قزوینی دیوان اشعار 262
1. برای یک لب نان دربدر چه میگردی؟
تو راه درگه حق را مگر نمیدانی؟!
چو خشتی کز بنا افتد، زهر افتادن دندان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 263
1. چو خشتی کز بنا افتد، زهر افتادن دندان
شود ظاهر که دارد خانه تن رو بویرانی
ز بس کاهید جسم زار من از درد پنهانی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 264
1. ز بس کاهید جسم زار من از درد پنهانی
چو گل بر خرده جان نیست غیر از جیب و دامانی!