صفحه هر برگ این از واعظ قزوینی دیوان اشعار 253
1. صفحه هر برگ این گلشن بود رویی بتو
جنبش هر نو نهال ایمای ابرویی بتو
...
منعم بیا جهان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 254
1. منعم بیا جهان را قسمت کنیم باهم
خرجی زمال از ما، دخلش تمام از تو
...
بلبل از گل چند؟ از واعظ قزوینی دیوان اشعار 255
1. بلبل از گل چند؟ ز آن رخسار زیبا هم بگو!
قمری، از سرو است بس! ز آن قد رعنا هم بگو!!
...
تو ز من یک جان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 256
1. تو ز من یک جان گرفتی، من ز تو چندین نگاه
هرکجا از خویشتن می‌گویی، از ما هم بگو!
...
چون نگردد حال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 257
1. چون نگردد حال بر مفلس ز شرم قرض خواه؟
میرود از دیدن خورشید رنگ از روی ماه!
...
ای از خودی و هستی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 258
1. ای از خودی و هستی، بر خویش دل نهاده
وز بیخودی و مستی خود را به باد داده
...
ته ته پری رخانند، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 259
1. ته ته پری رخانند، جا کرده در ته خاک
قد قد سهی قدانند، بر روی هم فتاده
...
از اینکه دربه‌دری، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 260
1. از اینکه دربه‌دری، پیش دوست جای نداری!
ز خلق می‌طلبی نان، مگر خدای نداری؟!
...
کیست عارف؟ آنکه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 261
1. کیست عارف؟ آنکه نشناسد به جز حق دیگری
پای تا سر، پشت پا؛ سر تا به پا، ترک سری!
...
برای یک لب نان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 262
1. برای یک لب نان دربدر چه میگردی؟
تو راه درگه حق را مگر نمیدانی؟!
...
چو خشتی کز بنا از واعظ قزوینی دیوان اشعار 263
1. چو خشتی کز بنا افتد، زهر افتادن دندان
شود ظاهر که دارد خانه تن رو بویرانی
...
ز بس کاهید جسم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 264
1. ز بس کاهید جسم زار من از درد پنهانی
چو گل بر خرده جان نیست غیر از جیب و دامانی!
...