بفرمان «عباس ثانی » شهی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 37
1. بفرمان «عباس ثانی » شهی
که باشد درش، قبله گاه سپهر
از شاه صفی گشت مزین چو سریر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 38
1. از شاه صفی گشت مزین چو سریر
دلهای شکسته یافت از وی تعمیر
منت خدای را که ز اقبال شاه ما از واعظ قزوینی دیوان اشعار 39
1. منت خدای را که ز اقبال شاه ما
شاهنشهی که چرخ نهد روی بر درش
آن گوهر گرامی جانی، ز درج غیب از واعظ قزوینی دیوان اشعار 40
1. آن گوهر گرامی جانی، ز درج غیب
بعد از پدر چو شد متولد بصد شرف
در جهان ماتم و شوری دیدم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 41
1. در جهان ماتم و شوری دیدم
همه گویان ز دل و جان صدحیف!
شد یار عزیزی از کفم ناگه، حیف! از واعظ قزوینی دیوان اشعار 42
1. شد یار عزیزی از کفم ناگه، حیف!
در راه طریقت، زچنین همره، حیف!
شد صایب از این جهان ویران صد حیف از واعظ قزوینی دیوان اشعار 43
1. شد صایب از این جهان ویران صد حیف
ز آن در ثمین بحر عرفان صد حیف
در نکو عهد سلیمان زمان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 44
1. در نکو عهد سلیمان زمان
خسروی کاو کرده ملک از ظلم، پاک
از حکم شاه بخرد، در دین ز حق مؤید از واعظ قزوینی دیوان اشعار 45
1. از حکم شاه بخرد، در دین ز حق مؤید
فرزند آنکه آمد، در شأن او تبارک
بگرامی برادر جانی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 46
1. بگرامی برادر جانی
که مبادا بدش ز دور فلک
آن «بوذر» عصر خود باوصاف جمیل از واعظ قزوینی دیوان اشعار 47
1. آن «بوذر» عصر خود باوصاف جمیل
چون کرد از این کدورت آباد رحیل