بفرمان «عباس از واعظ قزوینی دیوان اشعار 37
1. بفرمان «عباس ثانی » شهی
که باشد درش، قبله گاه سپهر
از شاه صفی گشت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 38
1. از شاه صفی گشت مزین چو سریر
دلهای شکسته یافت از وی تعمیر
منت خدای را که از واعظ قزوینی دیوان اشعار 39
1. منت خدای را که ز اقبال شاه ما
شاهنشهی که چرخ نهد روی بر درش
آن گوهر گرامی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 40
1. آن گوهر گرامی جانی، ز درج غیب
بعد از پدر چو شد متولد بصد شرف
در جهان ماتم و از واعظ قزوینی دیوان اشعار 41
1. در جهان ماتم و شوری دیدم
همه گویان ز دل و جان صدحیف!
شد یار عزیزی از از واعظ قزوینی دیوان اشعار 42
1. شد یار عزیزی از کفم ناگه، حیف!
در راه طریقت، زچنین همره، حیف!
شد صایب از این از واعظ قزوینی دیوان اشعار 43
1. شد صایب از این جهان ویران صد حیف
ز آن در ثمین بحر عرفان صد حیف
در نکو عهد سلیمان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 44
1. در نکو عهد سلیمان زمان
خسروی کاو کرده ملک از ظلم، پاک
از حکم شاه بخرد، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 45
1. از حکم شاه بخرد، در دین ز حق مؤید
فرزند آنکه آمد، در شأن او تبارک
بگرامی برادر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 46
1. بگرامی برادر جانی
که مبادا بدش ز دور فلک
آن «بوذر» عصر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 47
1. آن «بوذر» عصر خود باوصاف جمیل
چون کرد از این کدورت آباد رحیل