این خانه که باد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 48
1. این خانه که باد منزل عیش مدام
هر شیشه اش از باده عشرت یک جام
مه برج اقبال، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 49
1. مه برج اقبال، «نواب خان »
که بادا الهی جهانش بکام
چون ز روی حق شناسی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 50
1. چون ز روی حق شناسی خسرو گردون سریر
آنکه گیرد از شهان دهر باج احتشام
رفت نور دیده ام از واعظ قزوینی دیوان اشعار 51
1. رفت نور دیده ام «عبدالحسین »
تابم از دل برد و، خواب از دیده ام
خوش این دلگشا از واعظ قزوینی دیوان اشعار 52
1. خوش این دلگشا منزل پرصفا
که عیش کهن گشت در وی جوان
بحمدالله که باز از واعظ قزوینی دیوان اشعار 53
1. بحمدالله که باز از لطف ایزد
در آمد خلق عالم را بتن جان
توفیق حق چون شد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 54
1. توفیق حق چون شد قرین، با حکم شاهنشاه دین
زینت ده تاج و نگین، یعنی سلیمان زمان
نگردد یارب این از واعظ قزوینی دیوان اشعار 55
1. نگردد یارب این فرخنده منزل، خالی از مهمان
ز روی چون گل یاران بود پیوسته گلریزان
در عهد شاه دادگر، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 56
1. در عهد شاه دادگر، زیبنده تاج و کمر
اسکندر جمشید فر، یعنی «سلیمان » زمان
ز گلزار «خلیل از واعظ قزوینی دیوان اشعار 57
1. ز گلزار «خلیل » خلت آیین
که از وی دیده خلقی است روشن
بحکم شاه دین «عباس از واعظ قزوینی دیوان اشعار 58
1. بحکم شاه دین «عباس ثانی » آنکه در عهدش
جهان از خرمی پرخنده شد، چون دامن گلچین
فروزان کوکب برج از واعظ قزوینی دیوان اشعار 59
1. فروزان کوکب برج سعادت
علی بیگ، آن جهان عز و تمکین