از حکم شه، این در چو به مسجد واشد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 25
1. از حکم شه، این در چو به مسجد واشد
هر سو پی تاریخ، دلم جویا شد
در زمان دولت «شاه سلیمان » احتشام از واعظ قزوینی دیوان اشعار 26
1. در زمان دولت «شاه سلیمان » احتشام
آنکه از معماری عدلش، جهان آباد شد
کرد، دل تاریخ اتمامش ز من روزی سئوال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 27
1. کرد، دل تاریخ اتمامش ز من روزی سئوال
گفتمش:«این طاق باطاق فلک، همدوش شد»
شده باغی بنا در «خرم آباد» از واعظ قزوینی دیوان اشعار 28
1. شده باغی بنا در «خرم آباد»
که باشد در نکویی غیرت خلد
بدرگاهت، ای راکب خنگ رفعت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 29
1. بدرگاهت، ای راکب خنگ رفعت
دو مرکب، دو پیک سعادت بیامد
شکر که «عباس شه » خلد سیر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 30
1. شکر که «عباس شه » خلد سیر
کرد چو طی دفتر ایام خود
عطا کرد ایزد بمخدوم اکرم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 31
1. عطا کرد ایزد بمخدوم اکرم
«محمد زمان بیگ » آن پاک گوهر
«بوذر» آن نو گل بستان کمال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 32
1. «بوذر» آن نو گل بستان کمال
کرد از این عالم فانی چو سفر
دارای جهان ناصر دین «شاه سلیمان » از واعظ قزوینی دیوان اشعار 33
1. دارای جهان ناصر دین «شاه سلیمان »
آن رتبه ده تخت و، برازنده افسر
چراغ دلم «میرباقر» که داشت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 34
1. چراغ دلم «میرباقر» که داشت
ز سیماش نور سیادت ظهور
شاه جم حشمت «سلیمان » جاه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 35
1. شاه جم حشمت «سلیمان » جاه
که بود چشم بد ز ملکش دور
از فضل خدا، خدیو ایران از واعظ قزوینی دیوان اشعار 36
1. از فضل خدا، خدیو ایران
شاهی که جهان ازوست معمور