دگر شان دولت بلندی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 13
1. دگر شان دولت بلندی گرفت
ز خانی که ایام جویای اوست
این طرفه «سفینه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 14
1. این طرفه «سفینه »یی که در وی
کشتی کشتی قماش معنیست
زین خانه ز بس برون از واعظ قزوینی دیوان اشعار 15
1. زین خانه ز بس برون شدن مشکل گشت
آسان نتواند نظر از شیشه گذشت
از حکم «سلیمان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 16
1. از حکم «سلیمان » شه فرخنده سرشت
«باب الجنة » از این بنا گشت بهشت
دلم قمری صفت کوکو از واعظ قزوینی دیوان اشعار 17
1. دلم قمری صفت کوکو زنان گفت
که: «آه آزاد سروی از چمن رفت »
مبارک باد این از واعظ قزوینی دیوان اشعار 18
1. مبارک باد این درگاه سعد میمنت بنیان
که از هر طاق آن پیداست چون بال هما، دولت
خور اوج شاهنشهی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 19
1. خور اوج شاهنشهی، سایه حق
محیط کرم، کوه مجد و شهامت
از برکات عهد دولت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 20
1. از برکات عهد دولت شاه عادل
آنکه ز همت اوست، خانه شرع آباد
نکو نام جانی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 21
1. نکو نام جانی، ولادت چو یافت
فلک گفت: لطف حقش یار باد
ای سرافراز نهال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 22
1. ای سرافراز نهال چمن حشمت و جاه
کشت امید ترا، خرم و پر حاصل باد
بحمدالله، این از واعظ قزوینی دیوان اشعار 23
1. بحمدالله، این موضع پرصفا را
بخیر آمد انجام از لطف ایزد
این مبارک عمارت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 24
1. این مبارک عمارت دلکش
که گزندش ز چشم بد نرسد