دیده در هجر تو شرمندهٔ از شاطرعباس صبوحی غزل 25
1. دیده در هجر تو شرمندهٔ احسانم کرد
بس که شب‌ها گهر اشک بدامانم کرد
بی شاهد و شمع و شکر و می، از شاطرعباس صبوحی غزل 26
1. بی شاهد و شمع و شکر و می، چه توان کرد؟
بی بربط و طنبور و دفّ و نی، چه توان کرد؟
دلبر به من رسید و جفا از شاطرعباس صبوحی غزل 27
1. دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد
افکند سر به زیر، حیا را بهانه کرد
تا صبا شانه بر آن زلف از شاطرعباس صبوحی غزل 28
1. تا صبا شانه بر آن زلف خم اندر خم زد
آشیان دل صد سلسله را، برهم زد
گرهی از خم آن زلف چلیپا از شاطرعباس صبوحی غزل 29
1. گرهی از خم آن زلف چلیپا وا شد
هرکجا بود، دل گمشده‌ای پیدا شد
نه تنها بندهٔ بالای از شاطرعباس صبوحی غزل 30
1. نه تنها بندهٔ بالای موزونت صنوبر شد
علم شد، سردوبان شد، نیشکر شد، نخل نوبر شد
حلقه حلقهٔ زلفش، تا از شاطرعباس صبوحی غزل 31
1. حلقه حلقهٔ زلفش، تا ز باد لرزان شد
باد شد عبیر افشان، نرخ مشک ارزان شد
شام هجران مرا صبح نمایان از شاطرعباس صبوحی غزل 32
1. شام هجران مرا صبح نمایان آمد
محنت آخر شد و اندوه به پایان آمد
ای خوش آنانکه قدم بر از شاطرعباس صبوحی غزل 33
1. ای خوش آنانکه قدم بر در میخانه زدند
بوسه دادند لب ساقی و پیمانه زدند
دلبرم گر به تبسّم لب از شاطرعباس صبوحی غزل 34
1. دلبرم گر به تبسّم لب خود باز کند
کی مسیحا به جهان دعوی اعجاز کند؟
ترک من، چون حلقهٔ مشکین از شاطرعباس صبوحی غزل 35
1. ترک من، چون حلقهٔ مشکین کاکل بشکند
لاله را دلخون کند، بازار سنبل بشکند
یاد از آن روزی که کس را از شاطرعباس صبوحی غزل 36
1. یاد از آن روزی که کس را ره در این محضر نبود
ما و دل بودیم و غیر از ما کس دیگر نبود