غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 بس که بیگانگی از خاطر آن گل گذرد تا خیالش ز دل ما به تغافل گذرد

2 نتوان داشت به زنجیر در آن انجمنم که بجز حرف پریشانی کاکل گذرد

3 غیر کاکل به سر او نشنیده است کسی کز سر سرو سهی سایه سنبل گذرد

1 چند منعم ز کوی یار کنید حیرتم را یکی هزار کنید

2 دست مستانه را برافشانید آستین دامن بهار کنید

3 گریه تخم شرار می کارد دیده ها وقف لاله زار کنید

1 زبان ناصح اگر زهر قاتلی دارد جنون کامل ما دست قابلی دارد

2 ز دیر و صومعه پیش از اراده می گذریم وجود ناقص ما شوق کاملی دارد

1 ز دشمن می‌گریزم دوست می‌آید به جنگ من نمی‌دانم چه در سر دارد این بخت دو رنگ من

2 نه لاف سینه صافی می‌زنم نی داد بی‌مهری همین دانم که گلبازی کند با شیشه سنگ من

3 به صد بیدست و پایی لاف جرأت می‌توانم زد گریزانم گریزانم که می‌آید به جنگ من

1 ز مژگان می‌کند رم چشم آهویی که او دارد ز وحشت می‌گریزد وحشت‌خویی که او دارد

2 شود آیینه تا در برکشد عکس خرامش را ز رشکم می‌کشد آه از سر کویی که او دارد

1 مگریز ای گل رعنا مگریز نشدم سیر تماشا مگریز

2 سرو از سایه گریزان نشود گر پری نیستی از ما مگریز

1 در سر هر مویم از جوش خیالت غلغلی هر نفس در سینه تنگم به یادت بلبلی

2 تاب آن زلف پریشان از کجا آورده ام عمرها بر خویش می سنجم ز تاب سنبلی

3 گردش ساغر هلاک گلرخی یا نو خطی گردن مینا اسیر طره‌ای یا کاکلی

1 دور از تو قدح شکوه صراحی گله دارد از حسرت لعلت دل جام آبله دارد

2 تنها به دلی چشم تو راضی نشد از من دزدی است که سر در پی این قافله دارد

1 مجنون دشت گریه مستانه خودیم آزاد کرده دل دیوانه خودیم

2 آیینه خاطریم ز تأثیر عشق پاک جویای وصل روی تو در خانه خودیم

1 ز تاب روی تو اشکم گلاب می‌گردد نظاره‌ام عرق آفتاب می‌گردد

2 گلی در دیده دارم کز نگاهی آب می‌گردد دلی در سینه دارم کز غمی خوناب می‌گردد

3 نمی‌دانم دلش سنگ است یا موم اینقدر دانم که از یادش دلم سرچشمه سیماب می‌گردد