عمری دهان تنگ توام در خیال بود از شاهی غزل 85
1. عمری دهان تنگ توام در خیال بود
جان رمیده را همه فکر محال بود
رفت آنکه به وصل تو مرا دسترسی بود از شاهی غزل 86
1. رفت آنکه به وصل تو مرا دسترسی بود
وین دلشده در خیل سگان تو کسی بود
عید است و خلقی هر طرف، دامنکشان با یار خود از شاهی غزل 87
1. عید است و خلقی هر طرف، دامنکشان با یار خود
مسکین من بی صبر و دل، حیران شده در کار خود
سوی باغ آن سروبالا می‌رود از شاهی غزل 88
1. سوی باغ آن سروبالا می‌رود
باز کار فتنه بالا می‌رود
بی‌لبت هردم ز چشم درفشان خون می‌رود از شاهی غزل 89
1. بی‌لبت هردم ز چشم درفشان خون می‌رود
پاره‌های دل ز راه دیده بیرون می‌رود
گر به عمری ز من دلشده ات یاد آید از شاهی غزل 90
1. گر به عمری ز من دلشده ات یاد آید
جان محنت زده از بند غم آزاد آید
باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید از شاهی غزل 91
1. باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید
عالمی را هوس رفته ز سر باز آید
نصیب من ز تو گر درد و آه می‌آید از شاهی غزل 92
1. نصیب من ز تو گر درد و آه می‌آید
خوشم که یاد منت گاهگاه می‌آید
زلف تو سراسر شکن و تاب نماید از شاهی غزل 93
1. زلف تو سراسر شکن و تاب نماید
لعل تو لبالب شکر ناب نماید
چو دل چوگان زلفت در نظر دید از شاهی غزل 94
1. چو دل چوگان زلفت در نظر دید
پریشان گشت و حال خود دگر دید
با روی تو از سمن که گوید؟ از شاهی غزل 95
1. با روی تو از سمن که گوید؟
با کوی تو از چمن که گوید؟
دل که پیش تو راز می‌گوید از شاهی غزل 96
1. دل که پیش تو راز می‌گوید
غم دیرینه باز می‌گوید