قصاید و قطعات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 که کرد در عسل عشق آن نگار انگشت که خسته نیستش از نیش هجر یار انگشت

2 اگر چه زد مگس هجر نیش آخر کار زدیم در عسل وصل آن نگار انگشت

3 چو گفتمش صنما قوت جان من ز کجاست نهاد زود بر آن لعل آبدار انگشت

4 چو دست می ندهد لعل او، از آن حسرت همی مکیم چو طفلان شیرخوار انگشت

1 هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق زمان شما نیز بگذرد

2 وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

3 باد خزان نکبت ایام ناگهان بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

4 آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

1 ای مرد فقر، هست ترا خرقه تو تاج سلطان تویی که نیست بسلطانت احتیاج

2 تو داد بندگی خداوند خود بده وآنگاه از ملوک جهان می ستان خراج

3 گر طاعتی کنی مکنش فاش نزد خلق چون بیضه یی نهی مکن آواز چون دجاج

4 محبوب حق شدن بنماز و بروزه نیست این آرزوت اگرچه کند در دل اختلاج

1 اندرین ایام کآسایش نمی‌یابند انام حکم بر ارباب علم اهل جهالت می‌کنند

2 کافران با نامسلمانان این امت مدام تا مسلمان را بیازارند آلت می‌کنند

3 وآنکه را در نفس خیری نیست مشتی بدسرشت از برای نفع خود بر شر دلالت می‌کنند

4 پیر شد ابلیس بدفرمای و از کار اوفتاد وین شیاطین از برای او وکالت می‌کنند

1 ای که ز من میکنی سؤال حقیقت من چو تو آگه نیم ز حال حقیقت

2 عقل سخن پرور است جاهل ازین علم نطق زبان آور است لال حقیقت

3 تا ز کمال یقین چراغ نباشد رو ننماید بجان جمال حقیقت

4 بدر تمام آنگهی شوی که برآید از افق جان تو هلال حقیقت

1 چو حق خواجه را آن سعادت بداد که بر اسب دولت سواری کند

2 بجود آب روزی هر بی نوا بباران ادرار جاری کند

3 بآب سخا آن کند با فقیر که با خاک ابر بهاری کند

4 بماء کرم سایل خویش را چو گل در چمن چهره ناری کند

1 آتش است آب دیده مظلوم چون روان گشت خشک و تر سوزد

2 تو چو شمعی ازو هراسان باش کاول آتش ز شمع سر سوزد

1 حسن آن صورت از صفت بدرست که بمعنی ز جمله خوبترست

2 روی حرف ز حسن او دیدم از معانی درو بسی صورست

3 سور مصحف نکویی را همچو الحمد سرور سورست

4 ای ز روی تو حسن را زینت حسن از آن روی در جهان سمرست

1 گر کسی از نعمت این منعمان ادرار خورد همچو گربه کاسه لیسید و چو سگ مردار خورد

2 همچو مارش سر همی کوبند امروز ای پسر هرکه روزی دانه یی چون موش ازین انبار خورد

3 چون ز کسب خود ندارد نان قسمت و آب رزق همچو اشتر مرغ آتش همچو لکلک مار خورد

4 کاشکی پیر ار ازین ادرار بودی بی نیاز چون بباید دادن امسال آنچه مسکین پار خورد

1 بیا بلبل که وقت گفتن تست چو گل دیدی گه آشفتن تست

2 بعشق روی گل قولی همی گوی کزین پس راستی در گفتن تست

3 مرا بلبل بصد دستان قدسی جوابی داد کین صنعت فن تست

4 من اندر وصف گل درها بسفتم کنون هنگام گوهر سفتن تست