زمهر روی توای سرو ماه پیشانی از سیف فرغانی غزل 559
1. زمهر روی توای سرو ماه پیشانی
همی نهم همه برخاک راه پیشانی
چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی از سیف فرغانی غزل 560
1. چنین که تو سمری ای پسر بشیرینی
بدور تو نکند کس نظر بشیرینی
ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی از سیف فرغانی غزل 561
1. ای لب لعل ترا بنده بجان شیرینی
لب نگویم که شکر نیست بدان شیرینی
ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی از سیف فرغانی غزل 562
1. ای گرفته زحدیث تو جهان شیرینی
از تو در کام دل ودر لب جان شیرینی
بحال خود چو نظر کردم از تو از سیف فرغانی غزل 563
1. بحال خود چو نظر کردم از تو می پرسم
که هیچ باشد ازین صعبتر بلایی؟نی
دی بامداد آن صنم آفتاب روی از سیف فرغانی غزل 564
1. دی بامداد آن صنم آفتاب روی
بر من گذشت همچو مه اندر میان کوی
ای نو عروس حسن ترا آفتاب از سیف فرغانی غزل 565
1. ای نو عروس حسن ترا آفتاب روی
مه را ز شرم عارض تو در نقاب روی
زاندیشه تو که هست جان در از سیف فرغانی غزل 566
1. زاندیشه تو که هست جان در وی
دل چون قفس است و طوطیان در وی
چو دست و روی بشویی ودر نماز از سیف فرغانی غزل 567
1. چو دست و روی بشویی ودر نماز شوی
دل از دو کون بشو تا محل راز شوی
نگاری کز رخ چون مه کند بر از سیف فرغانی غزل 568
1. نگاری کز رخ چون مه کند بر نیکوان شاهی
بهشتست او که اندر وی بیابی هرچه می خواهی
مرا باز اتفاق افتاد عشق از سیف فرغانی غزل 569
1. مرا باز اتفاق افتاد عشق سرو بالایی
که حسنش مجلس افروزست و رویش عالم آرایی
اگر خورشید و مه نبود برین از سیف فرغانی غزل 570
1. اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی
تو از رو پرده برگیر و همی کن عالم آرایی