اگر خورشید و مه نبود برین از سیف فرغانی غزل 570
1. اگر خورشید و مه نبود برین گردون مینایی
تو از رو پرده برگیر و همی کن عالم آرایی
زهی خورشید را داده رخ تو از سیف فرغانی غزل 571
1. زهی خورشید را داده رخ تو حسن و زیبایی
در لطف تو هرکس بر من نبندد گر تو بگشایی
الا ای شمع دل را روشنایی از سیف فرغانی غزل 572
1. الا ای شمع دل را روشنایی
که جانم با تو دارد آشنایی
ای شده حسن ترا پیشه جهان از سیف فرغانی غزل 573
1. ای شده حسن ترا پیشه جهان آرایی
عادت طبع من از وصف تو شکرخایی
دل در غم چون تو بی وفایی از سیف فرغانی غزل 574
1. دل در غم چون تو بی وفایی
در بستم و می کشم جفایی
تو قبله دل و جانی چو روی بنمایی از سیف فرغانی غزل 575
1. تو قبله دل و جانی چو روی بنمایی
بطوع سجده کنندت بتان یغمایی
در گلشن حسن چون تو کس نیست از سیف فرغانی غزل 576
1. در گلشن حسن چون تو کس نیست
معروف چو گل بخوب رویی
ز دلبران همه شهر دل پذیر از سیف فرغانی غزل 577
1. ز دلبران همه شهر دل پذیر تویی
مرا ز جمله گزیر است و ناگزیر تویی
عشق تو دردست و درمانش تویی از سیف فرغانی غزل 578
1. عشق تو دردست و درمانش تویی
هست عاشق صورت و جانش تویی
آن روی نگر بدان نکویی از سیف فرغانی غزل 579
1. آن روی نگر بدان نکویی
پرگشته ازو جهان نکویی
این اتفاق طرفه بین کاندر از سیف فرغانی غزل 580
1. این اتفاق طرفه بین کاندر فتد
چون من گدایی با چو تو شهزاده‌ای
گر خوش کند لب تو دهانم به از سیف فرغانی غزل 581
1. گر خوش کند لب تو دهانم به بوسه‌ای
خرم شود زلعل تو جانم به بوسه‌ای