مردی و جوانمردی آئین از سنایی غزنوی قصیده 24
1. مردی و جوانمردی آئین و ره ماست
جان ملکان زنده به دولت‌کدهٔ ماست
خاک را از باد بوی مهربانی از سنایی غزنوی قصیده 25
1. خاک را از باد بوی مهربانی آمدست
در ده آن آتش که آب زندگانی آمدست
آن طبع را که علم و سخاوت از سنایی غزنوی قصیده 26
1. آن طبع را که علم و سخاوت شعار نیست
از عالمیش فخر و ز زفتیش عار نیست
عقل را تدبیر باید عشق از سنایی غزنوی قصیده 27
1. عقل را تدبیر باید عشق را تدبیر نیست
عاشقان را عقل تر دامن گریبان‌گیر نیست
کفر و ایمان دو طریقیست از سنایی غزنوی قصیده 28
1. کفر و ایمان دو طریقیست که آن پنهان نیست
فرق این هر دو بنزدیک خرد آسان نیست
ای بنده ره شوق ملک بی خطری از سنایی غزنوی قصیده 29
1. ای بنده ره شوق ملک بی خطری نیست
از جان قدمی ساز که به زین سفری نیست
مهر بندهٔ آن رخ چون ماه از سنایی غزنوی قصیده 30
1. مهر بندهٔ آن رخ چون ماه باد
جان فدای آن لب دلخواه باد
همچو مردان یک قدم در راه از سنایی غزنوی قصیده 31
1. همچو مردان یک قدم در راه دین باید نهاد
دیده بر خط «هدی للمتقین» باید نهاد
کسی کاندر صف گبران به از سنایی غزنوی قصیده 32
1. کسی کاندر صف گبران به بتخانه کمر بندد
برابر کی بود با آن که دل در خیر و شر بندد
ای چو عقل از کل موجودات از سنایی غزنوی قصیده 33
1. ای چو عقل از کل موجودات فرد
وی جوان از تو سپهر سالخورد
مسلمانان سرای عمر، در از سنایی غزنوی قصیده 34
1. مسلمانان سرای عمر، در گیتی دو در دارد
که خاص و عام و نیک و بد بدین هر دو گذر دارد
اگر ذاتی تواند بود کز از سنایی غزنوی قصیده 35
1. اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد
من آن ذاتم که او از نیستی جان و روان دارد