تا معتکف راه خرابات نگردی از سنایی غزنوی غزل 406
1. تا معتکف راه خرابات نگردی
شایستهٔ ارباب کرامات نگردی
زان خط که تو بر عارض گلنار از سنایی غزنوی غزل 407
1. زان خط که تو بر عارض گلنار کشیدی
ابدال جهان را همه در کار کشیدی
زهی پیمان شکن دلبر نکوپیمان از سنایی غزنوی غزل 408
1. زهی پیمان شکن دلبر نکوپیمان به سر بردی
مرا بستی و رخت دل سوی یار دگر بردی
دلم بردی و جان بر کار داری از سنایی غزنوی غزل 409
1. دلم بردی و جان بر کار داری
تو خود جای دگر بازار داری
روی چو ماه داری زلف سیاه از سنایی غزنوی غزل 410
1. روی چو ماه داری زلف سیاه داری
بر سرو ماه داری بر سر کلاه داری
ای آنکه رخ چو ماه داری از سنایی غزنوی غزل 411
1. ای آنکه رخ چو ماه داری
رخسارهٔ من چو کاه داری
انصاف بده که نیک یاری از سنایی غزنوی غزل 412
1. انصاف بده که نیک یاری
زو هیچ مگو که خوش نگاری
در ره روش عشق چه میری چه از سنایی غزنوی غزل 413
1. در ره روش عشق چه میری چه اسیری
در مذهب عاشق چه جوانی و چه پیری
عشق و شراب و یار و خرابات از سنایی غزنوی غزل 414
1. عشق و شراب و یار و خرابات و کافری
هر کس که یافت شد ز همه اندهان بری
نگویی تا به گلبن بر چه غلغل از سنایی غزنوی غزل 415
1. نگویی تا به گلبن بر چه غلغل دارد آن قمری
که چندان لحن می‌سازد همی نالد ز کم صبری
چرا ز روی لطافت بدین غریب از سنایی غزنوی غزل 416
1. چرا ز روی لطافت بدین غریب نسازی
که بس غریب نباشد ز تو غریب نوازی
ای گل آبدار نوروزی از سنایی غزنوی غزل 417
1. ای گل آبدار نوروزی
دیدنت فرخی و فیروزی