ای سنایی چو تو در بند دل از سنایی غزنوی غزل 418
1. ای سنایی چو تو در بند دل و جان باشی
کی سزاوار هوای رخ جانان باشی
لولو خوشاب من از چنگ شد از سنایی غزنوی غزل 419
1. لولو خوشاب من از چنگ شد یکبارگی
لالهٔ سیراب من بی‌رنگ شد یکبارگی
به درگاه عشقت چه نامی چه از سنایی غزنوی غزل 420
1. به درگاه عشقت چه نامی چه ننگی
به نزد جلالت چه شاهی چه شنگی
الا ای لعبت ساقی ز می پر از سنایی غزنوی غزل 421
1. الا ای لعبت ساقی ز می پر کن مرا جامی
که پیدا نیست کارم را درین گیتی سرانجامی
ای پسر گونه ز عشقت دست بر از سنایی غزنوی غزل 422
1. ای پسر گونه ز عشقت دست بر سر دارمی
گاه عشرت پیش تو بر دست ساغر دارمی
تا به گرد روی آن شیرین پسر از سنایی غزنوی غزل 423
1. تا به گرد روی آن شیرین پسر گردم همی
چون قلم گرد سر کویش به سر گردم همی
ای چشم و چراغ آن جهانی از سنایی غزنوی غزل 424
1. ای چشم و چراغ آن جهانی
وی شاهد و شمع آسمانی
ای زبدهٔ راز آسمانی از سنایی غزنوی غزل 425
1. ای زبدهٔ راز آسمانی
وی حلهٔ عقل پر معانی
تو آفت عقل و جان و دینی از سنایی غزنوی غزل 426
1. تو آفت عقل و جان و دینی
تو رشک پری و حور عینی
گاه آن آمد بتا کاندر خرابی از سنایی غزنوی غزل 427
1. گاه آن آمد بتا کاندر خرابی دم زنی
شور در میراث خواران بنی آدم زنی
دلم بربود شیرینی نگاری از سنایی غزنوی غزل 428
1. دلم بربود شیرینی نگاری سرو سیمینی
شگرفی چابکی چستی وفاداری به آیینی
الا ای نقش کشمیری الا ای از سنایی غزنوی غزل 429
1. الا ای نقش کشمیری الا ای حور خرگاهی
به دل سنگی به بر سیمی به قد سروی به رخ ماهی