چو شاه چین از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 83
1. چو شاه چین علم بفراخت بر بام
نگون شد رایت عباسی از شام
بزمی که از از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 84
1. بزمی که از نوای نوالش به بزم خلد
روحانیان نواله برند از برای حور
چو خورشید از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 85
1. چو خورشید فلک برداشت از چین
می یاقوتی اندر جام زرین
باد صبا به از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 86
1. باد صبا به گرد سمندش نمی رسد
سرو سهی به قد بلندش نمی رسد
چو این شهباز از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 87
1. چو این شهباز زرین بال خاور
پرید اندر هوا با رشته زر
فرستاد افسر از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 88
1. فرستاد افسر و خورشید را خواند
بر خود چون مه خورشید بنشاند
عشق مرا از از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 89
1. عشق مرا از هزار کار برآورد
گرد جهانم هزار بار برآورد
چو رای هند از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 90
1. چو رای هند رخ بر تافت قیصر
نمود از ملک چین رخشنده افسر
حکایت را بدین از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 91
1. حکایت را بدین پیدا شد انجام
سحرگه کرد شادی روی در شام
زند از شهر از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 92
1. زند از شهر گردان خیمه بر دشت
زمین از خیمه همچون آسمان گشت
بود ز غم صد از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 93
1. بود ز غم صد گره بر گل و بر بارگل
باد به یکدم گشاد صد گره از کار گل
آیا کراست از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 94
1. آیا کراست زهره؟ آیا کراست یارا؟
کر من برد به یارم این یک سخن که: «یارا؟